Colca Canyon        

terug naar:   home-Peru      overzicht-Peru

Zaterdag 16 okt 2004 -  dag 9

Vandaag verplaatsen we ons van Arequipa naar de Colca canyon. Ligt AQP op 2400m, vandaag gaan we het hooggelegen binnenland in naar de lama’s, de Altiplano. Met verschillende stops, ook voor de foto’s maar ook om te wennen aan hoogte, wordt de afslag naar de Colca genomen. Hier is een langere stop met een geadviseerde en aanbevolen Koka-thee. Ook krijgen we van Eric een setje kokablaadjes met een steentje. Dit moet in de wangzak gehouden worden, waardoor het speeksel het steentje oplost en de koka sneller uit het blad in de bloed wordt opgenomen. Na 10 min. krijg je een doof gevoel in de wang en tanden, net als bij de tandarts. Tegen hoogteziekte helpt ook veel drinken en suiker. Tine een groepslid krijgt echt last van hoogteziekte en voelt zich beroerd. Er wordt alcohol op de handen verspreid en opgesnoven, wat ook verdoofd en de klachten vermindert. Later zal ze in het hotel nog zuurstof krijgen, het enige waar hier tekort aan is en dus echt helpt. Ik heb ook een beetje last van hoofdpijn en duizelig en ben als ik de bus in loop onbegrepen bekaf. Raar, funny.

Alras stijgt de route om op 4875m de top van onze Peru-reis te geraken. We rijden door de Zona Vicuna. De vicuna is een kleinere lama, met hele dunne wol. Jaarlijks kan een vicuna slechts 200 a 300 gram wol leveren, die dan wel $200 opbrengt. Hierdoor werd er veel op gejaagd, waardoor de vicuna dreigde uit te sterven. De vicuna’s leven in groepen in het wild in dit gebied. Steeds zijn er foto-stops: bij de eerste vicuna, dan bij 2 stuks en dan bij groepen. Na enkele stops is de foto honger voorbij en wordt er doorgereden. Nu verschijnen in het prachtige berglandschap de eerste alpaca’s en normale lama’s. De alpaca is een wollige lama en iets kleiner. Ze leven in het hoogland en hebben aan zeer schrale vegetatie voldoende. Op de top van de route op 4875m is natuurlijk weer markt met de bonte kleding en kleden, tassen fluitjes en potjes, kralen en riemen. Een prachtig desolaat landschap maar enkel op de hoogste toppen een dun laagje sneeuw.

Na deze pas dalen we snel (30km) af in de Colca vallei naar Chivay op 3600m. Dit stadje ligt aan de rand van de canyon, waar vele vruchtbare terrasjes voor enige welvaart zorgen. Er is al door de pre-Inca’s aan terrasbouw en irrigatie gedaan. Nog steeds worden de kleine akkertjes met de hand of ossenspan bewerkt. Op slechts EEN akker wordt met een tractor geploegd. In Chivay wordt gelunchd en een beetje gerust om te acclimatiseren. Ook Ed een ander groepslid gaat met hartkloppingen onderuit en mag in het restaurant op een bed liggen.

Op 12km van Chivay ligt Coporaque. Een nietig dorp met ons hotel in lodgestijl. Mooi gelegen en ingericht. Truus voelt zich ook niet zo goed en blijft op bed rusten. Ik ga met de groep een wandeling maken in de omgeving en merk weinig meer van de hoogte. Het is al donker als we weer bij het hotel terug zijn. Truus is niet lekker maar ze gaat toch ’s avonds mee dineren in het hotel.

Zondag 17 okt 2004  - dag 10

Vandaag weer vroeg reveille. Om 7uur rijden we met de bus de Colca in. De wegen zijn onverhard en het landschap ruig en toch zijn de akkertjes in terrassen hoog aan de rand van de canyon weer lieflijk. De canyon is een kloof van 200km lengte en op het diepste punt stijgen de bergen 3200m boven de rivier in de diepte. Hiermee behoort de canyon tot de diepste van de wereld. Onder in de kloof bij de rivier is het bitter koud, maar het water wat naar beneden stroomt wordt eerst door een ingenieus stelsel langs de akkertjes geleid voor irrigatie. Het is dan ook een belangrijk landbouwgebied ondanks de kleinschaligheid. Op een smal deel van Colca is het gebied van de condors. De machtige zwarte aaseters met een vleugel  spanwijdte van 3 meter zweven door de lucht en zoeken de thermiek, om zonder inspanning hoogte te winnen. Het is een bekend punt van de vallei en er staan dan ook vele bussen en de honderden toeristen zitten en staan aan de rand klaar met de telelens om een shot te schieten van de gracieuze vogels. Gisteren was er geen condor gezien, maar vandaag is het zondag en we worden voluit verwend met 3 vluchten van condors. Een maakt een zweefvlucht net over onze hoofden en groepslid Frans vangt met de video een prachtig shot. Na deze voorstelling maken we nog een wandeling langs de rand van het ravijn en krijgen uitleg van de gids over de vegetatie en grondgebruik. Om de overkant van de canyon te bereiken worden 3 dagen uitgetrokken, zo diep en moeilijk te begaan is het pad.

Na de lunch mogen we even shoppen in Chivay op de lokale markt en een deel van de groep gaat een bad nemen in de warmwaterbronnen in de buurt. Een mooi complex met enkel aan de bron een zwavellucht.

’s Avonds gaan we in Chivay dineren, met een locale folklore voorstelling, met panfluiten en inca dansen. Ook staat hier het nationale  gerecht van Peru op het menu: de cavia. Slechts 6 van de 20 groepsleden zijn over te halen om deze specialiteit te proberen. Niemand is echt enthousiast over de smaak van het platgebraden, compleet met intact hoofd en pootjes, languit op het bord gedrapeerde beestje. Het smaakt naar kip en er zit net zoveel vlees aan als aan kippenvleugeltjes, maar het blijft bijzonder om een knuffeldier op te peuzelen.
Op de terugweg naar het verderop liggende dorp bewonderen we de sterrenhemel, met een maan die als in een zak aan de hemel hangt. Vele en vele sterren zijn hier zichtbaar, omdat er minder “ruis”licht is. Geen poolster maar een zuiderkruis op deze zuidkant van de aarde even onder de equator.