Zondag
24 okt 2004 – dag 17
Vandaag hebben
we een echte vrije dag en er is niets gepland. Ik voel me al weer beter en
met Truus ga ik ontbijten aan de Plaza. Tijdens deze zit wordt er op de
Plaza een tribune met spreekgestoelte gebouwd. Er komt een militaire kapel
en enkele pelotons op het plein gemarcheerd. Met veel poeha worden de vlag
van Peru en de stad Cusco gehesen. Deze laatste vlag is op recentere datum
door de homo beweging overgenomen. Het volkslied wordt gespeeld en
gezongen. NL kan hier nog wat van leren. Een toespraak en weer een defilé
van de militairen. Hierna gaan vele groepen voor het podium langs om de
bobo’s een groet te brengen. Zo zijn er groepen van de universiteit,
judo, scholen en ook kindergroepen. Soms lijkt het op carnaval, zo bont
zijn ze gekleed. Ook worden er vele 100-klappers op straat gegooid. Dit
was trouwens de avond en nacht ook al dat er klapper-vuurwerk klonk. Ter
gelegenheid van “welke heilige” dit was, weten we tot op heden nog
niet. Ook Eric had dit nog niet meegemaakt.
Na dit mooi
authentiek Peruaans feest willen we het Incamuseum gaan bezoeken, maar dit
helaas is op zondag gesloten. Dus maar een koffie op een balkon aan de
Plaza. Daarna een wandeling door verschillende straten en weer een hapje
eten. Na de middag gaan we toevallig met 6 andere groepsleden een rondrit
door de stad maken met de houten tram. Een mooi ritje ook nog naar boven
met een fraai uitzicht bij het 12 meter hoge witte H.Hart beeld hoog boven
de stad.
Met de 6
groepsleden gaan we naar een “geheim” winkelplaatsje. Tussen de
bebouwing in een klein straatje, is aan een binnenterrein een marktje.
Normaal zou je dit niet gauw vinden. Met de spelende kinderen wordt nog
even gevolleybald.
’s Avonds gaan
we met enkele groepsleden (7) eten bij een exclusief restaurant, Fallen
Angels. In het restaurant zijn enkele badkuipen met
vissen geplaatst, waarop een groot
glazen blad ligt. Dit is de tafel. Er staan enkele poefjes omheen en aan
een kant staat een groot bed met tientallen hartvormige rode en zwarte
lakkussens. Zeer magere verlichting en gewaagde muurtekeningen. Eigenlijk
is het net een hoerenkast, maar
er wordt ook nog prima gekookt. Veel gelachen.
Maandag
25 okt 2004 – dag 18
Vandaag
nog een laatste excursiedag door Eric georganiseerd en voor slechts 9
personen.
In een nieuwe Mercedes bus gaan we weer naar de heilige vallei.
Bij een 1e Kodak-point hebben we zicht op de besneeuwde Andes toppen en
een fantastisch berglandschap.
Hierna de 1e excursiestop bij het kerkje van Cinceros.
Eerst een stop in het dorp waar een stomdronken oude vrouw in haar huis
aan het dansen is. An kan het niet laten om er heen te gaan en met haar te
dansen.ç
Maar als ze weg wil gaan moet er een Sol betaald worden en wil ze de
horloge en sieraden. Gelukkig grijpt onze chauffeur in.
Het kerje ligt hoog boven het dorp en niet toegankelijk voor auto´s.
Een hele klim maar met een mooie beloning.
Het kerkje is weer van onder tot boven beschilderd en we zijn de enige
toeristen.
Ook liggen er enkele beelden in schrijnen en opvallend is er een glazen
schrijn leeg.
Voor wie is deze bestemd of is hij/zij die er in lag herrezen.
In het kleine klokkentorentje zit hoog een spechten echtpaar heel druk
doende te zijn met de voeding van de jongen.
Verder naar Maras de Meroy ringen.
Een erg merkwaardig verschijnsel dat de pre inca´s hier een soort
proeftuin hebben gemaakt.
De kringen zijn terrassen in een diepe put. Elk terras ca 2 meter boven
elkaar. Door de vulkanische steen was de temperatuur in de verschillende
terrassen steeds 1.5 oC kouder. Zodoende is een temperatuur verschil
tussen het diepste en het hoogste terras ca 20 oC. Hierdoor kon men
proeven met gewassen doen op welke temperatuur de grootste opbrengst was.
Heel frappant dat de mensen toen al research deden. Daar is veel visie
voor nodig.
Hierna naar de Salineras aan de andere kant van Maras en dicht aan de
Urubamba rivier. In een diep kloof liggen honderden witte terrasjes waarin
het zoute water dat uit de bron komt staat te verdampen. Elke 3 dagen laat
met met een ingenieus irrigatiesysteem 1,5 cm bronwater in de terrassen
lopen. Na 30 dagen wordt het zout van de bodem geschraapt en verkocht als
jodiumzout voor de keuken.
Hierna weer omhoog naar het brede lage bergland op ca 3000m. Het is hier
erg vruchtbaar en overal is men de dikke kluiten klei aan het ploeg met
een span stieren. De grond rijp voor het poten van aardappels. Over een
maand zal de regen komen en dan is de hele streek groen.
Door de hele streek zijn geen lama´s, maar veel schapen, runderen en
opvallend veel stieren. Ook lopen er her en der, soms getuurd, zwarte
varkens.
De heilige vallei is erg vruchtbaar en dit is ook te zien aan de rijkere
huizen en geasfalteerde wegen.
Dan dalen we naar de rivier in het diepe dal om ca 2800m en gaan op eigen
verzoek weer dineren in het luxe Punuta restaurant. Weer genieten we van
de rijke buffetten en gaan met een volle buik weer richting Cusco.
Hier krijgen we de vertrektijd van morgen: gelukkig is het met de
luchtvaartmij LAN. Deze vliegt om 09:30uur. Van Fox krijgen we het geld
terug van het ticket via Aero Continente. De oorspronkelijke vlucht met
Aero Continente zou al om 07:30uur zijn. De overstap tijd in Lima is nu ook 2 uur
korter.
|
