Rondreis Peru   -  08 okt t/m 27 okt 2004       

terug naar:   home-Peru (reisbeschrijving Fox)    of     overzicht-Peru (foto's en verslag)

Vrijdag 08 okt 2004 - dag 1

Per trein naar Schiphol zonder problemen. Deze waren in Duivendrecht net opgelost blijkt achteraf. Onze Fox hostess staat ons op te wachten en we krijgen geen ticket maar een bevestiging van de vlucht reservering. De Fox groep zit al bij elkaar, maar er is nog weinig contact tijdens de vlucht naar Peru. Het is wel een kotslange zit. Op de tussenstop op Bonaire mogen we niet eens naar buiten om even de Bon Aire op te snuiven. Er vertrekken ca. 20 passagiers waarvoor er slechts EEN terug komt.  In Lima is het al donker als we landen. We hebben nog even de mooie rode gloed van de ondergaande zon op de hoge besneeuwde Andestoppen mogen zien.

Afstand A’dam – Bonaire : 7800 km  en Bonaire – Lima: 2800km

Het vliegtuig van KLM heet: Anna Pavlona een Mc Donald Douglas MD 11 (282 stoelen)

Lima Airport is net als vele andere een beetje smoezelig. Na de eerste Soles te hebben gepind, worden we na de douane door Eric onze Fox reisleider opgewacht. Een rit van driekwart uur door de miljoenenstad Lima brengt ons naar het hotel in de wijk Miraflores dicht aan zee. Het hotel is netjes maar niet luxe.

Zaterdag 09 okt 2004 – dag 2

Na gisteren erg vroeg naar bed te zijn gegaan, door het tijdverschil van 7 uur raakt de klok een beetje van slag, zijn we vanmorgen vroeg wakker.

Om 7 uur gaan we naar beneden naar het ontbijt buffet. Bacon, roerei, wentelteefjes, muesli, yoghurt, fruit en broodjes met allerlei beleg. Goed verzorgd. Om 9uur worden we opgehaald voor een stadstrip door Lima. Eerst naar beneden naar de kust. Lima ligt op een plateau ca 80m hoog boven de zee. De zee is koud waardoor er constant nevel is en dus weinig of geen zon. Vandaag zien we de zon dan ook niet. Wel is het erg licht.

De straten zijn slecht met erg veel gaten en even zoveel drempels. Het verkeer chaotisch. De regel is dat diegene voorrang heeft die het minst bang is voor schade. Op straat bij de stoplichten komen de handelaren aan het raam voor verkoop, ook zijn er kinderen die bij een stop hun kunstjes vertonen.

We krijgen een prima uitleg van onze Peruaanse reisleidster die prima Engels spreekt. Eric de Fox reisleider is een NL jongen die na een studie aan de TH Delft een paar jaar zijn roots opzoekt in Zuid-Amerika, deze mag de citytrip niet doen, dit moet door erkende gidsen.

Bij het plein van San Martin is de eerste stop. We wandelen vanaf hier door een winkelstraat met mooie gevels naar het centrale plein van Lima. Een mooie kathedraal is hier gelegen. Pracht en praal en veel goud.

Ook Pizarro de veroveraar van Peru is hier begraven in een magnefieke kapel geheel met mozaiektegeltjes bezet.

De volgende kerk heeft catacomben met metersdikke knoken in de graven. Ze hebben hier jarenlang begraven gelegen en deze eeuw werd de zaak gerangschikt. Slechts de bovenbeenderen zijn zichtbaar en in een rond graf zijn schedels gerangschikt.

Na een heerlijke lunch aan de kust met zeezicht gaan we weer terug naar de binnenstad voor een bezoek aan het archelogisch museum. Hier is alle opgegraven spul van Peru chronologisch gerangschikt. Bijzonder is het vele prachtige aardewerk. De tijd eindigt de ondergang van het Inca rijk met de komst van de Spanjaarden.

Na de rit terug maken we op special verzoek nog even een stop aan het strand van Barranquidor.

Terug bij het hotel gaan we ´s avonds met de groep een sandwich eten bij een restaurant in de buurt. Vroeg te bed, want morgen worden we om 06:30uur opgehaald voor de busreis naar Pisco.

Zondag 10 okt 04 – dag 3

Vroeg op. We gaan per lijnbus naar Pisco. Met een shuttlebus van het hotel naar de centrale bustransfer in Lima. Een grote wijk met per busmaatschappij hangars achter grote stalen deuren. Veel wachtenden mensen op straat. Alles smoezelig en armoedig. Onze bus heeft alleen onder de vooras goed banden, de andere banden zijn gewoon slecht. Je kunt het canvas op hele stukken zien. Maar gelukkig heeft de chauffeur een intens vertrouwen in Maria, gezien de vele afbeeldingen bij zijn plaats achter het stuur. Ja het is Peru, de normen zijn anders.

Om 07: 50uur vertrekken we naar het zuiden. Het duurt 1 uur voordat we de stad Lima uit zijn en als we vele krottenwijken gepasseerd zijn. De weg langs de kust maakt onderdeel uit van de Pan American Highway, van Alaska tot Chili en is een tolweg. Het landschap is kaal en droog. Hier en daar zijn in de zandduinen grote kippenfarms, soms in tenten. De kippen gedijen hier goed in de milde temperatuur. Ze zitten zelfs op rooster , maar dan 1 etage hoog. Tussen Chica en Pisco zijn nederzettingen van mensen uit de bergen die hier een onderkomen bouwen en zo grond willen claimen. Echt armoe troef!

In Pisco gaan we eerst naar het hotel voor komende nacht. Eenvoudig maar schoon. Verder gaat onze trip naar het Paracas Nationaal Park waar we de lunch gebruiken. Het park is een maanlandschap en zeer slechte wegen. Het restaurant ligt aan een lagune met erg mooi uitzicht. Vele vogels wachten tot er nog restjes van ons voor hun overblijven. In de zee zien we 2 dolfijnen en later enkele zeeleeuwen. De kust is erg mooi en op een plek is door erosie met wat fantasie een kathedraal te zien. Je kunt er onderdoor kijken. Ik ben nog met Eric beneden zand gaan halen. Op de rotsen zitten jan-van-genten en sterns. Verder in het park in de `wetlands`gaan we nog even op een uitkijkpost naar de flamingos kijken. Deze zijn altijd op veilige afstand dus verweg en alleen met een verrekijker te zien.

`s Avonds onder politiebegeleiding naar een restaurant gebracht. Is het zo onveilig? Als we teruggaan naar het hotel staan de 2 agenten weer te wachten om ons een escort te geven. Nu moeten we door een haag van jeugd die voor een discotheek op de straat staat.

Maandag 11 okt 2004 – dag 4

Vanmorgen weer vroeg op, ook al door het landelijke hanengekraai. Het hotel ligt aan een onverharde straat met diepe kuilen.

De boottocht naar de Ballestas eilanden staat op het programma. We gaan in snelle bootjes met plek voor 20 personen en komen langs de punt van het NP Paracas. Hier is een Nazca afbeelding te zien in de vorm van een cactus. Verder gaat de trip naar de eilanden ca. 15 mijl uit de kust. Erg mooie grillige rotsen met duizenden vogels. Jan-van-genten en sterns broeden hier en laten en-passant een laag stront achter. 1x in de 7 jaar wordt de 15 cm dikke korst guano eraf gehaald en als mest verkocht. Prachtige onderdoorgangen en kleine rotspartijen. Uit een spelonk klinkt gehuil en ver in de grot zitten honderden zeeleeuwen. Ze spelen en buitelen door de golven en branding. Erg mooi om te zien.

Terug in de haven rijden we naar een nabij gelegen bodega, waar we een excursie krijgen hoe de druiven geperst worden. De eerste wijn en de latere distillatie naar de nationale drank van Peru, de Pisco sour. Een borrel met citroensap en een laagje eiwit met kaneel. Wel lekker als binnenkomer voor het eten. Natuurlijk kan hier geluncht worden.

Na de lunch gaan we met onze bus naar Nazca. Een trip van enkele honderden km`s. In de buurt van Ica bezoeken we de oase Huachachina tussen hoge zandduinen. Een zwavelhoudend meertje met geneeskrachtig water is de attractie. Joop, onze jongste groepslid moet natuurlijk naar boven en van beneden zien we dat hij in een wervelwind terechtkomt. Als hij beneden komt zit hij onder het zand, wat op zijn bezweten hoofd plakt. Het is hier warm, de eerste echte hoge temperaturen in Peru. We zijn nu dan ook van de kust af een eind het binnenland ingereden.

Eric onze reisleider laat ons bij een cactusplantage zien waarvoor de cactussen gebruikt worden. Een bepaald soort luizen(trips) gedijen op de cactus. De luizen bevatten een kleurstof die gebruikt wordt in o.a. lippenstift en wordt uitgevoerd naar Japan.
De route loopt door troosteloze stenige hoogvlakte waar geen eind aan lijkt te komen. Droog en onbewoond. Na enkele bergruggen belanden we in de buurt van Nazca. Langs de weg is een uitkijkpost, waar we voor de entree van 1 Sol (25 eurocent) naar boven mogen en de eerste Nazca lijn in de vorm van een hand en een aap mogen aanschouwen. Is dit alles zeggen de meesten !

Het is donker als we in Nazca aankomen en naar het hotel worden gebracht. Het is een prachtig 4 maanden geleden geopend hotel met zwembad. Alles nieuw. Op onze kamer kunnen we de deur van de wc-bad niet openkrijgen en met hulp lukt dit ook niet. Dus krijgen we een andere kamer.

`s Avonds lekker gegeten in een restaurant met amusement. Inca muziek en showtjes van 2 giebelende danseresjes. Morgen gaan we de Nazca lijnen vanuit de lucht bekijken voor de prijs van 45 US$.

Evenals in Lima is dit hotel ook van Casa Andina. Ze hebben hier computer en internet waarvan je de eerste 10 min. gratis gebruik kunt maken. Vandaar dit lijvige verslag. Trouwens ‘genietend’ van naar hooi of gras ruikende en smakende koka thee, die gratis in de lobby is te verkrijgen.

Dinsdag 12 okt 2004 – dag 5

Vandaag mogen we uitslapen, maar ik ben om 06:30uur naar beneden gegaan om dit verslag te tikken op de PC in de hotellounge. Na het ontbijt gaan Truus en ik Nazca in om materiaal voor het thuisfront te kopen, ansichtkaarten en postzegels. We worden gewaarschuwd dat we voldoende porto op de kaarten doen en erop letten dat de kaarten worden gestempeld. Het blijkt dat de postzegels soms van de kaarten worden gehaald en nooit worden bezorgd. Om 10 uur gaan we per bus naar het vliegveld voor de Nazca lijnen vanuit de lucht. We vliegen met Frans in het 4 zittertje. De piloot laat ons de route zien en zal ons fotoshots laten maken. Het is een prachtig uitzicht op de vlakte vanuit de lucht. De piloot maakt scherpe curven om goed zicht te hebben voor foto´s. Echt een belevenis om dit onwaarschijnlijke fenomeen van de lijnen te aanschouwen. Zie het boek van Daniken ` Tekens Voor De Eeuwigheid`. Lijnen tot de horizon, trapezoïden, ringen en natuurlijk de figuren, zoals aap, kolibrie. albatros, hand, condor. Magnifiek. Wij zijn groep 5 en als we vertrekken voor de vlucht van 30 minuten, zijn al enkele groepsleden doodmisselijk met gevulde kotszakjes teruggekomen. Wij hebben gelukkig nergens last van en hebben genoten van het uitzicht.
Terug naar het hotel voor de lunch en relax aan het zwembad. 
Om 14:45uur gaan we per bus naar Chauchilla op 30km buiten Nazca. Een 10tal graven zijn geprepareerd voor toeristen. Alle mummies (met haar) zijn gevonden in hurkhouding (foetus houding), gewikkeld in enkele lagen doeken. Klaar om weer geboren te worden. Er staan potten en andere benodigdheden bij voor onderweg. De locale bevolking gaat nu nog met Allerheiligen naar de begraafplaatsen en viert er feest met de nodige alcohol om de wedergeboorte te vieren. Ondanks het door de Spanjaarden “erin geslagen” RK geloof hebben ze nog vele tradities overgehouden. Sommige mummies hebben haar van enkele meters lengte, hetgeen een teken van belangrijkheid binnen de gemeenschap was. Veel aardewerk is gestolen tussen de 2 wereldoorlogen, toen de graven waren ontdekt en de bevolking de waarde leerde kennen.
In Nazca bezoeken we nog een pottery, welke op de originele manier het aardewerk weer maakt. Nu met de Nazca figuren of Inca motieven beschildert. Natuurlijk is er ook verkoop. Vlakbij is nog een goudwinnerij. Onder slechte omstandigheden wordt hier nog het rest-goud gewonnen uit het industriële afvalerts. De locals kopen het afvalerts van de fabriek en m.b.v. kwik wordt dan het laatste goud uit de aarde gewonnen.

Woensdag 13 okt 2004 – dag 6

Vandaag weer vroeg op voor een lange zit naar Arequipa in het zuiden van Peru. Vanuit Nazca rijden we weer door de troosteloze en eindeloze vlakten naar de kust. Langs de kust is onze route eerst ook weinig boeiend, maar het landschap veranderd en er komen bergen. Ook komen er riviertjes naar zee, waarbij en waarlangs dan weer groen mogelijk is en dus bebouwing. De bergen worden steeds hoger en de kustweg afwisselender. In Camana, wordt geluncht en hierna nemen we afscheid van de Pacific om landinwaarts te rijden. De PanAmerican gaat ook naar Arequipa, om later weer naar de kust terug te gaan. Onderweg krijgen we ter verpozing van Eric een quizje over onze kennis van Peru. Ook enkele woorden Spaans en de uitspraak van het alfabet worden geleerd. Hierna wil hij voor het eten geen ‘pollo’ meer horen , maar we moeten ‘pojjo’ tegen kip zeggen. De prijsjes zijn CD’s met Inca en Boliviaanse muziek. Helaas behoren we niet tot de winnaars. In Arequipa hebben we een mooie oude villa als hotel. El Balcon. De villa heeft een prachtig besneden houten balkon in de voorgevel en een mooie tuin. Wel staat er net als in heel Peru een hoge muur met afrastering en schrikdraad om het pand. Een toegangspoort waar aangebeld moet worden. De veiligheid in Peru is niet zo groot en er wordt goed gewaarschuwd. Hier in Arequipa moeten we de straten buiten het oude centrum en zeker de overkant van de rivier mijden. Arequipa ligt op 2400m hoogte en de meeste huizen zijn gebouwd uit de witte steen afkomstig van de 2 vulkanen, die aan de horizon liggen. Een ervan, Misty, is een prachtige kegel, zoals de Fujiama in Japan.

Het Plaza des Armas is de mooiste van Peru. Aan een zijde ligt de kathedraal en de andere 3 zijden zijn mooie arcades. Beneden winkels en boven restaurants. In een ervan dineren we vanavond.

Donderdag 14 okt 2004 – dag 7

Vanmorgen gaan we na het ontbijt naar de stad. O.a. Het kloostercomplex van Santa Catalina. Dit  ligt net achter het Plaza  des Armas en is een dorp in de stad. De nonnen die hier in het klooster kwamen moesten veel geld meebrengen en hadden eigen bedienden. Het is dan ook prachtig ingericht. Hele mooie binnenplaatsjes en straatjes op het 2 ha grote ommuurde terrein. De nonnen zelf mochten geen contact hebben met hun familie en moesten via een dubbel hekwerk met  verwanten praten. De bedienden hadden wel normaal contact met de stad, o.a. ook om levensmiddelen te kopen.

Na het klooster gaan we lunchen op een mooi dakterras met uitzicht over de stad en op de 3 vulkanen rondom. El Misti is 5800 m hoog de andere is 6070m hoog. Alle huizen van de stad zijn van de as/steen gemaakt van de as die werd uitgebraakt. De bebouwing bestaat uit grote witte blokken zachte en goed bewerkbare steen.

In 2001 is Arequipa nog getroffen door een zware aardbeving (7.1 schaal Richter). Toen is de toren van de kathedraal omgekieperd en veel schade in  de stad. Na 3 jaar is bijna alles hersteld. Men moet ons wijzen op schade anders zien we het niet, de schade aan de kathedraal is niet meer zichtbaar.

Een rijk versierde kerk met ontzettend bladgoud staat net naast het plein en de imposante kathedraal is minder mooi/rijk maar wel de grootste van Peru. Er wordt net de rozenkrans gebeden voor een groot en bontkleurig Mariabeeld.  Als dit af is wordt aan de andere kant verder gegaan met een mis. De begeleiding van het koor lijkt wat op de Havenzangers. Verder nog een bezoek aan een mooi patriciershuis (Casa del Moral) met prachtige schilderijen. Later gaan Truus en ik met Eric een verjaarscadeautje voor Joop kopen. We gaan naar de markt. Er zijn straten waar veel van dezelfde winkeltjes zijn. Zo ook drankzaken. Hier lopen we wel 5 winkels binnen voordat we de juiste Pisco gevonden hebben die Eric wil. Dan moet een andere winkel gezocht worden om de verpakking te  regelen. En weer een andere voor een boa en feesthoedje.

´s Avonds hebben we heerlijk gegeten in een steengrill restaurant. Als toetje werd Joop in het zonnetje gezet en kreeg een taart aangeboden. Hier kregen we ook o.a. Alpaca vlees en struisvogel. Over de alpaca was niet iedereen enthousiast, over de struis wel.

Vrijdag 15 okt 2004 - dag 8

Vandaag gaan we nadat we redelijk mochten uitslapen een bezoek brengen aan de ijsmummie Juanita. Gevonden in 1995 nadat een gletschjer een stuk gesmolten was. Hierdoor kwamen sporen van graven tevoorschijn. De mummie is nog in zeer gave staat en is voor DNA onderzoek en CT-scans door onderzoekers bekeken. Hierdoor is men eetgewoontes en erfelijke informatie te weten gekomen. De Inca’s pleegden kinderen te offeren om de goden gunstig te stemmen. Het was een voorrecht om voor de gemeenschap aan de goden te worden gegeven, om zo gunsten te verkrijgen. De kinderen werden opgesmukt en voor de dood met alcohol beneveld, om daarna de fatale slag tegen de slaap te ondergaan. Juanita ligt tentoongesteld in het museum, in een perspex diepvries in een ruimte met gedempt licht. Men heeft later nog een jongen en een meisje gevonden in een ander graf in de buurt hoog tegen de berg.  Na de lunch welke we weer gezellig met de groep op een dakterras gebruiken is de tijd aan ons zelf. Truus en ik benutten deze door wat te winkelen, een paar schoenen voor Truus, geld pinnen, koffie drinken en mensen kijken op de plaza tussen massa’s duiven.

’s Avonds gaan we over de rivier, waar het gevaarlijk is voor toeristen, met de groep eten in een Argentijns restaurant. De bediening draagt Argentijnse kostuums en er staan diverse harnassen in het mooie restaurant. Het meest hilarisch is als de ober na het diner een rekening afgeeft van 2x1 cm met alleen het eindbedrag erop. Hier neemt natuurlijk niemand genoegen mee en de chaos is weer groot. Persoonlijk afrekenen met een groep is altijd lastig, maar hier in Peru draait het uit op een dagelijks circus.

Zaterdag 16 okt 2004 -  dag 9

Vandaag verplaatsen we ons van Arequipa naar de Colca canyon. Ligt AQP op 2400m, vandaag gaan we het hooggelegen binnenland in naar de lama’s, de Altiplano. Met verschillende stops, ook voor de foto’s maar ook om te wennen aan hoogte, wordt de afslag naar de Colca genomen. Hier is een langere stop met een geadviseerde en aanbevolen Koka-thee. Ook krijgen we van Eric een setje kokablaadjes met een steentje. Dit moet in de wangzak gehouden worden, waardoor het speeksel het steentje oplost en de koka sneller uit het blad in de bloed wordt opgenomen. Na 10 min. krijg je een doof gevoel in de wang en tanden, net als bij de tandarts. Tegen hoogteziekte helpt ook veel drinken en suiker. Tine een groepslid krijgt echt last van hoogteziekte en voelt zich beroerd. Er wordt alcohol op de handen verspreid en opgesnoven, wat ook verdoofd en de klachten vermindert. Later zal ze in het hotel nog zuurstof krijgen, het enige waar hier tekort aan is en dus echt helpt. Ik heb ook een beetje last van hoofdpijn en duizelig en ben als ik de bus in loop onbegrepen bekaf. Raar, funny.

Alras stijgt de route om op 4875m de top van onze Peru-reis te geraken. We rijden door de Zona Vicuna. De vicuna is een kleinere lama, met hele dunne wol. Jaarlijks kan een vicuna slechts 200 a 300 gram wol leveren, die dan wel $200 opbrengt. Hierdoor werd er veel op gejaagd, waardoor de vicuna dreigde uit te sterven. De vicuna’s leven in groepen in het wild in dit gebied. Steeds zijn er foto-stops: bij de eerste vicuna, dan bij 2 stuks en dan bij groepen. Na enkele stops is de foto honger voorbij en wordt er doorgereden. Nu verschijnen in het prachtige berglandschap de eerste alpaca’s en normale lama’s. De alpaca is een wollige lama en iets kleiner. Ze leven in het hoogland en hebben aan zeer schrale vegetatie voldoende. Op de top van de route op 4875m is natuurlijk weer markt met de bonte kleding en kleden, tassen fluitjes en potjes, kralen en riemen. Een prachtig desolaat landschap maar enkel op de hoogste toppen een dun laagje sneeuw.

Na deze pas dalen we snel (30km) af in de Colca vallei naar Chivay op 3600m. Dit stadje ligt aan de rand van de canyon, waar vele vruchtbare terrasjes voor enige welvaart zorgen. Er is al door de pre-Inca’s aan terrasbouw en irrigatie gedaan. Nog steeds worden de kleine akkertjes met de hand of ossenspan bewerkt. Op slechts EEN akker wordt met een tractor geploegd. In Chivay wordt gelunchd en een beetje gerust om te acclimatiseren. Ook Ed een ander groepslid gaat met hartkloppingen onderuit en mag in het restaurant op een bed liggen.

Op 12km van Chivay ligt Coporaque. Een nietig dorp met ons hotel in lodgestijl. Mooi gelegen en ingericht. Truus voelt zich ook niet zo goed en blijft op bed rusten. Ik ga met de groep een wandeling maken in de omgeving en merk weinig meer van de hoogte. Het is al donker als we weer bij het hotel terug zijn. Truus is niet lekker maar ze gaat toch ’s avonds mee dineren in het hotel.

Zondag 17 okt 2004  - dag 10

Vandaag weer vroeg reveille. Om 7uur rijden we met de bus de Colca in. De wegen zijn onverhard en het landschap ruig en toch zijn de akkertjes in terrassen hoog aan de rand van de canyon weer lieflijk. De canyon is een kloof van 200km lengte en op het diepste punt stijgen de bergen 3200m boven de rivier in de diepte. Hiermee behoort de canyon tot de diepste van de wereld. Onder in de kloof bij de rivier is het bitter koud, maar het water wat naar beneden stroomt wordt eerst door een ingenieus stelsel langs de akkertjes geleid voor irrigatie. Het is dan ook een belangrijk landbouwgebied ondanks de kleinschaligheid. Op een smal deel van Colca is het gebied van de condors. De machtige zwarte aaseters met een vleugel  spanwijdte van 3 meter zweven door de lucht en zoeken de thermiek, om zonder inspanning hoogte te winnen. Het is een bekend punt van de vallei en er staan dan ook vele bussen en de honderden toeristen zitten en staan aan de rand klaar met de telelens om een shot te schieten van de gracieuze vogels. Gisteren was er geen condor gezien, maar vandaag is het zondag en we worden voluit verwend met 3 vluchten van condors. Een maakt een zweefvlucht net over onze hoofden en groepslid Frans vangt met de video een prachtig shot. Na deze voorstelling maken we nog een wandeling langs de rand van het ravijn en krijgen uitleg van de gids over de vegetatie en grondgebruik. Om de overkant van de canyon te bereiken worden 3 dagen uitgetrokken, zo diep en moeilijk te begaan is het pad.

Na de lunch mogen we even shoppen in Chivay op de lokale markt en een deel van de groep gaat een bad nemen in de warmwaterbronnen in de buurt. Een mooi complex met enkel aan de bron een zwavellucht.

’s Avonds gaan we in Chivay dineren, met een locale folklore voorstelling, met panfluiten en inca dansen. Ook staat hier het nationale  gerecht van Peru op het menu: de cavia. Slechts 6 van de 20 groepsleden zijn over te halen om deze specialiteit te proberen. Niemand is echt enthousiast over de smaak van het platgebraden, compleet met intact hoofd en pootjes, languit op het bord gedrapeerde beestje. Het smaakt naar kip en er zit net zoveel vlees aan als aan kippenvleugeltjes, maar het blijft bijzonder om een knuffeldier op te peuzelen.
Op de terugweg naar het verderop liggende dorp bewonderen we de sterrenhemel, met een maan die als in een zak aan de hemel hangt. Vele en vele sterren zijn hier zichtbaar, omdat er minder “ruis”licht is. Geen poolster maar een zuiderkruis op deze zuidkant van de aarde even onder de equator.

 Maandag 18 okt 2004 – dag 11

Bij het ontbijt maak ik nog een foto van het prachtige uitzicht vanuit het hotel, La Casa de Mamayacchia. Een prachtig uitzicht op het berglandschap de kleine terras akkertjes en een randje van de kloof.

Trouwens de naam van het hotel is naar de vrouw van de 4^e Inca. De 4^e Inca was verliefd op een vrouw hier in de Colca streek. Deze wilde wel trouwen met de Inca maar eiste dat hij dan ook hier kwam wonen. Hierdoor werd een onderkomen gebouwd, waarbij nogal wat koper werd gebruikt.  Vandaar de naam van dit dorp Coporaque.

Per bus via Chivay de bergpas op naar de 4875m. Dan weer de langere afdaling naar de hoofdweg van Arequipa naar Puno (La Paz Bolivia). Opnieuw stops om aan de hoogte te wennen en een koka thee pauze bij de hoofdweg. De route loopt door een enorme veelkleurige vlakte met hoge bergen op de achtergrond. Om tijd te sparen hebben we sandwiches besteld voor de lunch. Deze gebruiken we in en om de bus bij een helderblauw groot meer. We passeren Juliaca de hoofdstad van de provincie Puno en maken een sanitaire stop bij de bustransfer. Een kleurloze, saaie en grauwe stad met vliegveld voor Puno en het Titicaca meer. Na 100km bereiken we het meer met Puno. De stad ligt in een komdal aan het water op 3850m. Op de bergen rondom een enorm kruis en een groot beeld van een poema. Eric verteld dat Puno niet zo veilig bekend staat en adviseert om enkel de hoofdstraat te benutten. Het hotel (weer een Casa Andina) ligt vlakbij de kathedraal en de plaza. Als we op de kamer komen klinken schoten, maar later blijkt dat het rotjes en vuurwerk zijn. Er valt zelfs een beetje regen.

Truus en ik gaan shoppen in de drukke winkelstraten, waar behoorlijk toeristen en backpackers rondlopen. Op veel plekken is weer>

Ook is er overal politie op de been en bij elke pinautomaat en bank staan 2 dienaren van de wet uit de neus te ….

Wat een vak, maar wel een uniform en pistool.
‘s Avonds diner met de groep in een aan de plaza gelegen restaurant.

Dinsdag 19 okt 2004 – dag 12

Vandaag het Titicaca meer met bezoek aan de Uros indianen.
We gaan per fietstaxi naar de haven en nemen de boot naar de rieteilanden die ca 45min varen voor de kust liggen. Er wordt een wedstrijdje van gemaakt, welke Tricyc het eerst aan de haven is en als je Sols beloofd wordt er flink gefietst. Het is prachtig weer en op een van de eilandjes krijgen we uitleg. Het is een dikke laag riet van ca. 1.5m waarop de Uros indianen leven. Weer opnieuw de prachtige bonte kleuren van de kleding van deze mensen en hun home-art. Opnieuw blijft ons weer wat aan de vingers hangen. Prachtige voorwerpen van het riet en we varen nog naar een ander eiland in een rietboot. Sommige van deze boten hebben een prachtige poemakop op de steven. Titi betekend poema en caca  rots. De ca 500 Uros indianen leven op de rieteilanden op enkele km’s voor de kust. Er zijn wat voorzieningen, zoals een school op een van de eilanden. Kinderen worden met de boot opgehaald en naar school gebracht. Van visvangst en de inkomsten van toeristen wordt hun levensonderhoud betaald.
Na dit bezoek varen we naar een eiland nog 2 uur verder varen uit de kust. Het Titicaca meer is 8400 km2 groot en dus ca. 1/4 van NL. Het water is ca 8 oC en het niveau verschilt slechts 1 m in het regenseizoen. Het eiland heet Isla Taquille. Het heeft een dorp op de top ca.  250m hoog en de lange trap naar boven wordt ook door ons bedwongen. Met ons gaan 10tallen dorpsbewoners met kratten drank en allerlei ander goederen naar boven. Er ligt wel stront maar ik heb geen ezel gezien. Er is  feestmuziek om de burgemeester in te huldigen die gisteren herkozen werd. Kleurrijk maar anders dan in Puno. De vrouwen hebben allen een zwarte doek om hun hoofd en  mogen niet luid spreken. De mannen van aanzien dragen een hoed, de andere mutsen. Een mooie met felle kleuren voor de vrijgezellen en wat minder bont voor de gehuwden. Heel apart. De kinderen mogen niet bedelen maar voor een foto vragen ze wel een Sol. We lunchen iets buiten het dorp op de top en gaan daarna naar beneden aan de andere kant van het eiland. 580 treden en hiermee de langste trap ter wereld.
Op de trip terug naar Puno wordt het koud en er hangen dreigende regenwolken boven de bergen en vooral naar het noorden. De richting waar we morgen heen gaan. Cusco DE Incastad.

Woensdag 20 okt 2004 – dag 13

Weer vroeg op. We verlaten Puno om 07:15uur op weg naar Cusco. Na 34km buigen we van de hoofdweg af en gaan naar Silustani. Op een schiereiland ligt de Inca begraafplaats Silustani (duim) in een meer. Op deze plek zijn graftorens uit de pre-inca en de Inca cultuur. De grootste is 12m hoog en heeft gladde ronde stenen. De lichamen werden in nissen in hurkhouding in de toren geplaatst. Er zijn ook torens die uit minder mooi bewerkte stenen en vierkant zijn. Dit is een teken dat er minder belangrijke mensen zijn begraven en voor de normale mensen zijn slechts hoopjes stenen ter markering van een graf in de grond. In het meer ligt een tafelberg met een fokreservaat voor Vicuma's, de beschermde soort lama. In de buurt van Silustani bezoeken we ook nog een boerderijtje en mogen we een kijkje nemen bij een boerengezin, zoals ze hier leven. Een bebloede schapenkop laat zien dat er weer vlees in de pot komt. We kunnen enkele soorten aardappel proeven, die men voor ons alvast heeft gekookt. Ook mogen we een kijkje in het huis nemen en natuurlijk voor wat Sols foto’s maken.

Onderweg nog een plas en kooppauze in de plaats Pucara. Het landschap is bergachtig met lichte begroeiing en het hoogste punt ligt op 4375m. Parallel aan de weg loopt ook een spoorweg en warempel zien we een trein zich moeizaam voortbewegen. De reis per trein over het smalspoor van Puna naar Cusco duurt uren langer als per bus en op dit hoogste punt maakt ook de trein een sanitaire stop. Hier ook weer markt. Trouwens overal waar toeristen stoppen, bij bv. een Kodakpoint in het landschap, zijn stenen tafels gemaakt met koopwaar en overal worden we met amigo of my friend aangesproken.

De trein rijdt weer verder gehuld in dikke zwarte rookwolken van de verstookte diesel.

Als we verder rijden naar Cusco wordt het landschap al snel groener met bergbeken en zelfs struiken. Wat later komen er bomen die we al lang niet meer hebben gezien. De huizen worden ook beter en het lijkt zelfs een beetje op de Alpen of Pyreneeën .
We brengen een bezoek aan een Inca tempel, waarvan de middenmuur nog bijna intact is. De onderste 3 meter zijn van mooie geschuurde stenen, die naadloos in en op elkaar passen. Hierboven werd verder gebouwd met de bekende adobe steen, Klei met stro, bestand tegen aardbevingen, maar minder tegen regen. De tempel is ook weer vernield door de Spanjaarden omdat er goud in de muren zou liggen. Verder op dit complex een plein met huizen van de geestelijken en ca. 150 grote opslagplaatsen van maïs en graan. De inca’s gebruikten deze silo’s voor jaren met misoogsten of bij natuurgeweld, zoals aardbevingen. Omdat dit complex vrij groot is, was dit waarschijnlijk een soort bedevaartsoord.

Dichter bij Cusco brengen we nog een bezoek aan Andahuaililla. Een plaats met een kerk, weer rijkelijk met goud bekleed en met reusachtige schilderijen. Ook het plafond is totaal beschilderd met goudfiguren.  Overdaad schaadt ! De kerkbanken zijn erbarmelijk onderkomen, maar je moet prioriteiten stellen.

Als we Cusco bereiken is het al donker en we belanden in een processie. Men draagt een kruisbeeld wat voor aardbevingen moet behoeden.

Het hotel ligt in een zijstraat van de Plaza del Armas en is een echt stadshotel. De kamer kijken uit op een dichte binnenplaats of op een blinde muur. Onze kamer heeft het raam zelfs op de gang en krijgt helemaal geen frisse lucht. Na protest wordt alles voor EEN nacht genomen, maar overmorgen krijgen we betere kamers. Ook heeft Eric nog een vervelende mededeling. Aero Continente, de vliegmij. , die ons van Cusco naar Lima zal vliegen heeft betalingsproblemen. We kunnen OF een ticket kopen bij een andere vliegmij, of we nemen het risico dat we niet naar Lima kunnen vliegen en evt. 24uur per bus moeten reizen. Het nieuwe ticket kunnen we waarschijnlijk claimen bij Fox. Al kiezend en delend worden er door iedereen dollars gepind en het ticket bij LAN besteld.

’s Avonds met Job en Geke een pizza gegeten aan de Plaza.

Donderdag 21 okt 2004 – dag 14

Op de 1^e dag in Cusco maken we een trip naar de Heilige Vallei via een kronkelige weg en bergpas van 4200m naar  Pisac in het Urubamba dal. Op de bergpas is de 1^e fotostop. We zijn redelijk vroeg en met de tegemoetkomende bus worden ook de verkopers op hun werkplek voor vandaag gebracht. Weer wat Sols lichter nemen we de afdaling naar Pisac. Hier is een grote markt op zondag en een iets kleinere op donderdag. We worden door Pisac naar de berg tegenover omhoog gebracht om op de hoogste ruines gelost te worden. Wat een uitzicht over de terrascultuur en de ruines van de mooie gebouwen. Grafplaatsen, een aquaduct en wasplaats en andere overblijfselen van de Inca cultuur. Tussen de verschillende uitzichtpunten een pad wat soms langs de rotswand slechts 50cm breed is. Prachtige doorkijkjes en uitzichten op Pisac beneden en alle geirrigeerde terrassen tegen de berghelling. In sommige boekjes staat dat deze mooier zijn dan Machu Picchu, maar dit vergelijken we later wel. Dit is  tot nu het mooiste van Peru. Truus en ik begeven ons voor de mooiste kiekjes soms achter de afrastering en Eric waarschuwt voor de beveiliging.

Na een fikse afdaling en weer een klim komen we weer bij de bus. Hierna naar de markt in Pisac. Wij gaan met de locale gids naar de groenten markt om uitleg te krijgen over de verschillende soorten gewassen. Vele bontgekleurde mais soorten en vele aardappel rassen. Van erg kleine kriel tot forse petatten. Ook de vele soorten groenten en fruit krijgen onze aandacht. Na een koffie slenteren Truus en ik ook weer door de lange kramenrijen. Deze keer gaan een halsdecoratie voor Truus en Inca beeldje voor onze schoonzoon mee in de rugzak.

Vandaag krijgen we een lunch welke 25 dollar kost. Eric kon dit niet uitleggen, maar verzekerde ons dat dit de moeite waard zou zijn.  Even buiten Urubamba ligt aan de rivier een prachtig restaurant Tunepa. Hier kan in buffetstijl van tientallen gerechten worden geproefd en gegeten. Japans suchi en alle soorten vlees en vis, groenten en fruit. Soepen en een uitgebreide toetjes dis met wel 15 soorten. Ook de plaatsen zijn geweldig, onder het toeziend oog van 12 levensgrote apostelen hangend aan de muur met het laatste avondmaal. Prachtige ambiance en de prijs waard ! Hier kom ik tot de ontdekking dat het laatst “volgeschoten” filmrolletje niet meer terugdraait. Daar gaan de prachtige kiekjes van en op de heilige ruines van Pisac. Is dit de straf voor het zich begeven op verboden terrein ?

Met een strakke buik wordt de laatste excursie gedaan. Weer een hele klim naar het Inca fort van Ollantaytambo. Voor de kiekjes mogen we Eric zijn fototoestel gebruiken wat we morgen in Cusco dan laten afdrukken. Opnieuw komt aan de orde, hoe de Inca deze kolossale stenen hebben kunnen verplaatsen naar een zo hoog gelegen plek, om ze dan op maat te schuren en naadloos te stapelen op een manier die bestand is tegen aardbevingen. Deze nacht verblijven we in Yucay in de Heilige Vallei in een haciënda hotel. Prachtige kamers en wij hebben de fraaiste van de groep. We hebben naast een normale kamer een opkamertje boven het trappenhuis tot onze beschikking. Een mooi en zeer apart onderkomen onder het schuine dak.

Met Eric ga ik nog even naar een fotograaf in Urubamba om het rolletje uit het toestel te halen. Hij meldt dat er waarschijnlijk geen foto’s opzitten, omdat het is teruggedraaid. Heel jammer, maar we kunnen meteen van Joop een copie krijgen van zijn digitale foto’s.

Vrijdag 22 okt 04 – dag 15

Na een fijne nacht in ons mooie optrekje van dit haciënda hotel in Yucay gaan we per bus naar het station in Ollaytaytambo. Het spoorlijntje is aangelegd om Machu Picchu te ontsluiten en gaat over de oevers door het nauwe Urubamba dal. Bij km 88 kan de 4-daagse Incatrail worden gestart. Een zware voettocht naar de verborgen stad. Ook op km 104 kan nogmaals een kortere Incatrail van 2 dagen worden gestart. Eindstation is Aguas Caliente op ca 2000m. Van hier worden de toeristen weer per bus naar boven gebracht. Per dag worden slechts 3 treinen toeristen toegelaten. Dit aantal is ook ruim genoeg want het is gewoon druk in de ruïnestad.
Machu Picchu werd pas in 1911 gevonden en is DE toeristische trekpleister van Peru. Wat een fantastisch mooie en indrukwekkende Inca stad. Alle gebouwen zijn nog redelijk intact, behalve de rieten en bamboe daken en zolders, die de tand des tijds niet hebben doorstaan. Het ligt diep verscholen in de jungle op een 400m hoog zadel tussen 2 bergen. Prachtig. Zulke mooie bouwwerken met prachtige op maat geschuurde blokken graniet, zo gestapeld dat ze bestand zijn tegen aardbevingen. Van de rituele en heilige gebouwen lijken de stenen bijna gepolijst. Irrigatie en afvoerkanalen van de terrassen op een vernuftige manier. Terrassen voor landbouw gewassen maar ook tegen erosie. Het ligt op een 400m hoge bergkom op 2400m hoogte in een tropische jungle op een afstand van ca. 100 km van Cusco. Deze stad ligt weer op 3400m hoogte en heeft een heel ander klimaat. Machu Picchu is zo’n groot complex, dat alleen is al erg indrukwekkend. De naam betekent Machu=Oude Picchu=Bergtop. Met de Jonge Bergtop tegenover hebben ze weer betekenis bij de zonnetempel middenin de stad. Op 21 juni winter-zonnewende staat de zon boven de Jonge Bergtop en met de zomer-zonnewende op 21 dec raakt de zon  boven de top van de hogere Oude Bergtop. Waarschijnlijk is de stad gebouwd door Pachacutec, de 9^e Inca.  Toen de Spanjaarden kwamen in 1500 was Machu Picchu waarschijnlijk al verlaten en overgeleverd aan de natuur. De natuur overwoekerde alle gebouwen en werd pas in 1911 door Bingham ontdekt.

We krijgen een lange excursie door de straatjes en gebouwen. Er is een pad/trap van de stad naar de jonge bergtop. Eric heeft deze klim eens gedaan in 45 min en dit wil hij verbeteren. Joop wil hem vergezellen en aan het eind van de excursie gaan beiden naar boven. Sonja kan hen met de verrekijker volgen en boven stuurt Eric een SMS naar onze gids beneden. Hij heeft zijn persoonlijk record verbeterd naar 28 min.

Bij de ingang van Machu Picchu wordt wat gegeten en gewacht op de beiden jonge honden. Deze komen nat bezweet weer bij de groep. Er worden Hamburgers gebakken en waarschijnlijk was die van mij en Ed iets te mals.

Met de bus weer naar beneden naar de stromende regen in Aguas Caliente. De markt is hierop voorzien, want je kunt bijna droog door alle kramenrijen lopen. Overal plenst het water in emmers of op de grond. Weer met de trein richting Cusco een lange zit, want de trein doet hier 4,5 uur over. In de vallei is de snelheid al niet hoog, bij Cusco moet enkele zigzaggen stapvoets worden genomen. Dus staan er bij het station bussen om geïnteresseerden veel sneller naar de stad te brengen. Wij dus ook.  Moe maar voldaan komen we in Cusco terug.

 Zaterdag 23 okt 2004 – dag16

Stadstour Cusco voor Truus en de groep. Ik ben ziek. Sinds gisteravond heb ik rees. Vannacht werd ik wakker met een natte zegel in de broek. Sindsdien moet ik om de 1 a 2 uur flink bruin spuiten. De afstanden tussen 2 ontladingen wordt langer nadat ik Immodium ben gaan slikken. Na elke wc-gang een beker Orisel en tussendoor een banaantje. Ik zal straks eens overleggen met een van de 2 artsen van de groep om een antibiotica kuur. Ron is KNO arts en Geke is een keuringsarts van het GAK. Ze kunnen recepten uitschrijven.

 ’s Morgens per bus naar Sacsayhuaman een Inca tempel complex boven Cusco. Prachtige grote stenen en lange muren op een immens grote oppervlakte.

Daarna naar Q’engo, ook weer een grote rotspartij. Hier kun je door rotsgleuven naar binnen waar een offerplaats was voor lama’s. Achter de stenen heeft men 15 jaar geleden 5 mummies gevonden. Omdat het erg koud was op die plek zijn ze waarschijnlijk zo goed gebleven. Hierna nog een tempelcomplex, Pukapukama. Maar omdat we verwend worden valt dit iets tegen. Dan naar de tempel van Tambomachay aan de 6-daagse Incatrail route van Cusco naar Machu Picchu. Terug naar Cusco voor een bezoek aan de kathedraal. Ik heb met Eric afgesproken dat ik er om ca. 11 uur zal zijn en ga met de groep de kerk in. Grote schilderijen in prachtige houten lijsten. Ook hier mag, net als in alle kerken in Peru, niet gefotografeerd worden.  Tijdens deze rondgang moet ik weer naar het nabij gelegen hotel om een bezoek aan de WC te brengen.

De groep gaat verder naar de zonnetempel in de stad. Een deel van de tempel is gerestaureerd. Dit had men beter kunnen laten, want het oude niet gerestaureerde deel is veel mooier. Misschien komt de groep op de Ierse TV, want een filmploeg is opnames aan het maken.

Met Cynthia maakt Truus nog een rondje door de stad, ook om te lunchen en natuurlijk shoppen. Ze gaat met Cynthia ook even bij haar tante aan, die niet ver van de Plaza een travelbureau runt en samen met haar kinderen gaan ze nog een ijsje eten.

Vanavond is het officiële afscheidsdiner voor alle groepsleden. 4 personen nemen voor 2 dagen afscheid en brengen een bezoek aan Puerto Maldonado in de Amazone jungle. Ook hier ben ik geen lange deelnemer en moet weer terug naar het hotel.

Zondag 24 okt 2004 – dag 17

Vandaag hebben we een echte vrije dag en er is niets gepland. Ik voel me al weer beter en met Truus ga ik ontbijten aan de Plaza. Tijdens deze zit wordt er op de Plaza een tribune met spreekgestoelte gebouwd. Er komt een militaire kapel en enkele pelotons op het plein gemarcheerd. Met veel poeha worden de vlag van Peru en de stad Cusco gehesen. Deze laatste vlag is op recentere datum door de homo beweging overgenomen. Het volkslied wordt gespeeld en gezongen. NL kan hier nog wat van leren. Een toespraak en weer een defilé van de militairen. Hierna gaan vele groepen voor het podium langs om de bobo’s een groet te brengen. Zo zijn er groepen van de universiteit, judo, scholen en ook kindergroepen. Soms lijkt het op carnaval, zo bont zijn ze gekleed. Ook worden er vele 100-klappers op straat gegooid. Dit was trouwens de avond en nacht ook al dat er klapper-vuurwerk klonk. Ter gelegenheid van “welke heilige” dit was, weten we tot op heden nog niet. Ook Eric had dit nog niet meegemaakt.

Na dit mooi authentiek Peruaans feest willen we het Incamuseum gaan bezoeken, maar dit helaas is op zondag gesloten. Dus maar een koffie op een balkon aan de Plaza. Daarna een wandeling door verschillende straten en weer een hapje eten. Na de middag gaan we toevallig met 6 andere groepsleden een rondrit door de stad maken met de houten tram. Een mooi ritje ook nog naar boven met een fraai uitzicht bij het 12 meter hoge witte H.Hart beeld hoog boven de stad.

Met de 6 groepsleden gaan we naar een “geheim” winkelplaatsje. Tussen de bebouwing in een klein straatje, is aan een binnenterrein een marktje. Normaal zou je dit niet gauw vinden. Met de spelende kinderen wordt nog even gevolleybald.

’s Avonds gaan we met enkele groepsleden (7) eten bij een exclusief restaurant, Angels Fall. In het restaurant zijn enkele badkuipen met vissen, waarop een groot glazen blad ligt. Dit is de tafel. Er staan enkele poefjes omheen en aan een kant staat een groot bed met tientallen hartvormige rode en zwarte lakkussens. Zeer magere verlichting en gewaagde muurtekeningen. Eigenlijk is het net een hoerenkast,  maar er wordt ook nog prima gekookt. Veel gelachen.

 Maandag 25 okt 2004 – dag 18

Vandaag nog een laatste excursiedag door Eric georganiseerd en voor slechts 9 personen.
In een nieuwe Mercedes bus gaan we weer naar de heilige vallei.
Bij een 1e Kodak-point hebben we zicht op de besneeuwde Andes toppen en een fantastisch berglandschap.
Hierna de 1e excursiestop bij het kerkje van Cinceros.
Eerst een stop in het dorp waar een stomdronken oude vrouw in haar huis aan het dansen is. An kan het niet laten om er heen te gaan en met haar te dansen.
Maar als ze weg wil gaan moet er een Sol betaald worden en wil ze de horloge en sieraden. Gelukkig grijpt onze chauffeur in.
Het kerkje ligt hoog boven het dorp en niet toegankelijk voor auto´s.
Een hele klim maar met een mooie beloning.
Het kerkje is weer van onder tot boven beschilderd en we zijn de enige toeristen.
Ook liggen er enkele beelden in schrijnen en opvallend is er een glazen schrijn leeg.
Voor wie is deze bestemd of is hij/zij die er in lag herrezen.
In het kleine klokkentorentje zit hoog een spechten echtpaar heel druk doende te zijn met de voeding van de jongen.
Verder naar Maras de Meroy ringen.
Een erg merkwaardig verschijnsel dat de pre inca´s hier een soort proeftuin hebben gemaakt.
De kringen zijn terrassen in een diepe put.Elk terras ca 2 meter boven elkaar. Door de vulkanische steen was de temperatuur in de verschillende terrassen steeds 1.5 oC kouder. Zodoende is een temperatuur verschil tussen het diepste en het hoogste terras ca 20 oC. Hierdoor kon men proeven met gewassen doen op welke temperatuur de grootste opbrengst was.
Heel frappant dat de mensen toen al research deden. Daar is veel visie voor nodig.
Hierna naar de Salineras aan de andere kant van Maras en dicht aan de Urubamba rivier. In een diep kloof liggen honderden witte terrasjes waarin het zoute water dat uit de bron komt staat te verdampen. Elke 3 dagen laat men met een ingenieus irrigatiesysteem 1,5 cm bronwater in de terrassen lopen. Na 30 dagen wordt het zout van de bodem geschraapt en verkocht als jodiumzout voor de keuken.
Hierna weer omhoog naar het brede lage bergland op ca 3000m. Het is hier erg vruchtbaar en overal is men de dikke kluiten klei aan het ploeg met een span stieren. De grond rijp voor het poten van aardappels. Over een maand zal de regen komen en dan is de hele streek groen.
Door de hele streek zijn geen lama´s, maar veel schapen, runderen en opvallend veel stieren. Ook lopen er her en der, soms getuurd, zwarte varkens.
De heilige vallei is erg vruchtbaar en dit is ook te zien aan de rijkere huizen en geasfalteerde wegen.
Dan dalen we naar de rivier in het diepe dal om ca 2800m en gaan op eigen verzoek weer dineren in het luxe Punuta restaurant. Weer genieten we van de rijke buffetten en gaan met een volle buik weer richting Cusco.
Hier krijgen we de vertrektijd van morgen: gelukkig is het met de luchtvaartmij LAN. Deze vliegt om 09:30uur. Van Fox krijgen we het geld terug van het ticket via Aero Continente. De oorspronkelijke vlucht met Aero Continente zou al om 07:30uur zijn. De tijd in Lima is nu ook 2 uur korter.

Dinsdag 26 okt 2004 – dag 19

Vanmorgen vertrek naar huis. Om 07:00uur is onze transfer bus naar het vliegveld in Cusco. NB. Het vliegveld ligt echt in de bebouwing van de stad.

Na wat geharrewar met inchecken, er gaan 2 vluchten van LAN naar Lima. We zouden met de 2^e vlucht van 09:30uur meegaan, maar opeens om 08:15uur moeten we snel naar de vertrekhal, want we vliegen een uur eerder.  Een prachtig vliegtuig gevuld met slechts een 50tal passagiers. Meer dan 2/3 van de stoelen zijn leeg.

Prima eten en prachtig uitzicht op de besneeuwde Andes toppen. Dichter bij Lima, is er weer nevel en wolken.
Landing op Lima Airport en weer een transfer naar de wijk Miraflores. We krijgen 2 kamers in het Casa Andina hotel van dag 2 om de koffers te stallen voor de 6uur wachttijd. Op eigen verzoek gaan we de tijd aan de kust in het winkelcentrum doorbrengen. Statten, koffiedrinken etc. EN we gaan nogmaals eten op het terras buiten. Hetzelfde als op dag 2. Vandaag is er een geweldige ontspannen sfeer van de groep aan tafel. Heel veel gelachen en nog lekker getafeld van het buffet voor de laatste keer in Peru. Eric is met Joop nog de terugvlucht per KLM gaan regelen, zodat ook Joop met onze groep naar Nederland terug kan.

Om 17uur gaan we met de bus weer naar het vliegveld. Alles verloopt zonder problemen en we nemen afscheid van onze geweldige reisleider Eric.

Eric nogmaals heel veel bedankt voor je enthousiaste begeleiding van de groep.

Om ca. 20:30 Peru-tijd vertrokken.  Het is dan in Nederland al woensdag 27 okt 3:30uur. 

 Woensdag 27 okt 2004 – dag 20

Prima vlucht met KLM, onze nationale trots en tussenlanding op Bonaire. Net voor de landing vertelt de gezagvoerder dat we helaas een oponthoud hebben van 2,5uur. Omdat er met aankomst van de machine op Lima oponthoud was, is de bemanning aan het maximaal aantal uren wat ze mogen werken. Ze moeten volgens de arbeidstijdenwet in Nederland 2,5 uur rust hebben. Dus we moeten uit het vliegtuig en mogen voet aan land zetten op Bonaire met een sandwich en drinken naar believen in de wachthal van het vliegveld. Op Bonaire is het benauwd warm en op dit tijdstip midden in de nacht 32 oC. We nemen afscheid van 10 groepsleden die de vakantie nog enige dagen op dit eiland verlengen.

Deze tussenstop op Bonaire zal An zal zich nog lang kunnen herinneren. Ze komt als een van de laatste de vliegtuigtrap af en komt als een verzopen kater de hal in. Ze heeft de paar honderd meter van de trap naar de hal een tropische regenbui over haar heen gekregen en is drijfnat. Het lijkt alsof er een emmer water over haar heen is gegooid. Ze krijgt van iemand een droge trui en verder probeert ze om het toilet het een en ander iets droog te krijgen. 
Vertrek voor de laatste vlucht van deze reis. Een heel voorspoedige, want we zijn slechts 1,5 uur later op Schiphol als gepland. De douane op Schiphol komt al bijna in het vliegtuig paspoorten checken en een jongeman wordt al meteen meegevoerd. Geen van de groepsleden heeft problemen en we hebben dan ook snel onze koffers. Afscheid van Steven en Monique en met Joop gaan we per trein naar huis. Joop woont in Utrecht en wij treinen verder naar Limburg en zijn om 22uur thuis.

Een prachtige reis door een mooi ,mystiek en arm land, met een erg leuke groep en reisleider.