Vrijdag 16 okt 2009
Vandaag verplaatsing naar Khajuraho. Per bus weer langs de prachtige Indiase wegen. Wat er allemaal langs staat, woont, passeert, ligt, loopt, rijdt, een doorlopende filmvoorstelling die eigenlijk onvoorstelbaar is. Maar wat een armoe en toch vandaag beginnen, vooral de kinderen, spontaan te zwaaien. We stoppen onderweg bij een brug waar een hele familie zich aan het wassen zijn, maar ook tegelijk de was heeft meegenomen. Op veel plaatsen worden de huizen opnieuw gekalkt, meestal blauw en soms groen. De kleur heeft volgens Olivier de gids geen betekenis. In de bus geeft hij uitleg over het Hindoeïsme en het kaste systeem. Als de helft van de groep slaapt geeft hij het op. Maar ik vind het toch wel interessant. Het verworven Karma geeft je een plaats in het volgend leven, wat een trapje hoger kan zijn, maar ook lager naar de onaantastbaren of zelfs dieren. Bv. een koe. Het Janaisme gaat hierin nog verder en doodt geen dieren of zelfs kruipende insecten. We nemen een tolweg, die nog slechter is als alle andere wegen die we tot nu toe hebben gehad. Maar ja, zonder tolweg waren de bovenranden van de vele gaten niet van asfalt geweest. Hele volle bussen mensen zien we, met op het dak nog plaats voor een 10-tal mensen + de bagage van alle inzittenden. Ook hier bussen waarbij ligplaatsen zijn in de bagagevakken. Bussen en vrachtwagens met militairen en natuurlijk hele volle riksjas, brommers en auto’s. De krioelende mensenmassa wat India heet. Met 1.1 miljard allemaal op een kluitje.
Na de lunch in ons hotel gaan diegene die wil een waterval bezichtigen. Per jeep rijden we het dorp Khajuraho uit en gaan de lange leegte in. Het wordt steeds eenzamer en na 22km komen we bij de waterval. De hoeveelheid water stelt  niet zoveel voor, maar de kloof en de enorme bedding boven zijn prachtig. De verschillende gesteenten, rode basalt en graniet, zijn erg mooi. Weer is het buiten plofheet, maar we maken zelfs een natuurwandeling een eind verder boven de kloof. Erg mooie plaatjes kunnen we hier schieten. Op de terugweg, gaat de zon al bijna onder en maken we foto’s van de rode bol boven de bergkam. Hier op de Kreeftskeerkring gaat de zon snel onder en een eind verder als alle buffels op de weg het rijden bijna onmogelijk maken vraagt de gids aan een van de boeren om een kijkje in hun huis te mogen maken. Een piepkleine ruimte waarin de vrouw haar potje kan koken en als alles aan kant is, de familie ook kan slapen. Een bungalowtent voor 4 personen is groter en hoger dan dit huisje. Er komt veel bekijks van de buren en we mogen foto’s maken van de mensen.
De buffels worden ’s morgens gemolken en gaan dan naar de bush voor gras en komen tegen zonsondergang weer thuis en worden weer gemolken. De dieren zijn heel erg gedwee en raken nooit in paniek zo lijkt het. Zo lopen gewoon door over de weg en schrikken niet van auto’s of claxons.  Door een donker Khajuraho komen we weer bij het hotel. Elk voertuig dat verlichting heeft, heeft gewoon steeds groot licht. Er wordt niet gedimd en alle tegenliggers worden verblind. Tussen de volgende koplamp, zit meestal een onverlicht voertuig of mens.
We gaan vanavond even verder aan de straat eten bij een Italiaan.
Overal in het restaurant Mediterraneo zitten kevertjes, zowel vliegend als ook heel veel stilliggend. Ze vallen zo maar op het hoofd of op tafel. Maar toch bestellen we allemaal pizza en hij is nog lekker ook. Met de bedrading hier in India is niks mis. Dat deze “broaj” überhaupt functioneert ! Eigenlijk snap ik niet hoe er ooit een lamp kan branden. En toch  is alles feestelijk verlicht. Een paar enorme knallen, kondigen het Diwali feest aan. Dit is het lichtfeest ofwel onze Kerstmis. Ook wordt dan hier een nieuw boekhoudkundig nieuwjaar gestart. Na ons afzakkertje in de hotelbar heb ik op de kamer nog een 5cm grote kakkerlak omzeep geholpen en voor eeuwig laten zwemmen in de toiletpot.

 

Raneh waterval
       

 

 

 

het laatst bijgewerkt: 13 nov 2015