|
|
Zondag
25-okt-2009
Zojuist gewekt voor de sunrise op het dak van het hotel. 5:30uur. Als dit
voor een baas moest? Maar we hebben betaald dus doen we aan alles mee. Er
is bewolking en de sunrise valt wat, nee eigenlijk gewoon tegen. Maar ja,
hadden ze niet geroepen, waren we later opgeweest. Na deze sessie gaan we
ontbijten, wat ze al net aan het opstellen zijn.
Zo zijn we om 08 uur al op weg naar onze bikes. We starten richting meer en
gaan over een grindpad langs het meer. Enige km’s verder komen we buiten de
stad weer op de harde weg. Nou ja hard. De verharde stukken asfalt liggen
tussen de gaten. Er is vooral veel onverhard. Maar…. mooie uitzichten op het
meer en de overkant. Langs de weg delen we ballonnen uit aan elk kind wat op
de weg komt en steeds foto’s. ca 5 km buiten de stad is een landingsplaats
van paragliding. Goh dat zou ik ook nog wel willen. En voor dat we het weten
hebben we besloten om te gaan. We zouden om 08:30uur al kunnen. Nu dus,
volgens de jongen. OK. Maar dan komt het addertje, we moeten eerst boeken.
Hij gaat wel mee terug. Hoe? Hij weet het wel. Op de schuine stang voor bij
mij op de fiets. Ik met wijd spoor en een 16jarige jongen tussen mijn benen.
Hij zegt steeds dat het nog even is en op de stukken die omhoog gaan loopt
hij en ik pik hem dan later weer op. Het is gewoon aan de rand van de stad.
Als we willen boeken is er weer een maartje. Het is vol en we kunnen pas om
13uur. OK dan gaan we eerst fietsen. De stad in en vooral door. Bij het
vliegveld en dan na een cola aan de straat fietsen we de wijk in.
Schoolkinderen achterna. Zo komen we dan bij een school. Niet een kleine
maar grote school waar alle kinderen van alle kanten heen lopen. We delen
aan de poort onze ballonnen uit en dit duurt slechts enkele seconden. De
suppoost aan de poort krijgt de handvol pennen. Dan kan hij ze afgeven (of
zelf in de verkoop doen). Terug fietsen we weer de stad uit en met de gps
komen we al snel op de weg naar het Tibet dorp. Maar het is best klimmen en
dus zweten. We hebben er 19km opzitten en gaan terug naar de stad. Een drink
en even naar het hotel om te pakken voor de para-gliding. Een trui ?? Toch
maar wel. Om 12uur fietsen we naar het kantoor van Blue Sky Paragliding.
Daar kunnen we wachten in schaduw en met cola en enkele banaantjes gaat dat
wel. Ver na 13 uur vertrekken we met 4 andere gliders uit Engeland. De wagen
zit verder vol met materiaal en onze tandem vliegeniers. Een steil weggetje
brengt ons 400m hoger op ca 1200meter. Een mooi uitzicht en we krijgen een
korte instructie. Dan starten we.
Het is kicken, k e i – k e i gaaf om zo te vliegen, zo te vliegen als een vogel, een condor.
Cirkelend
over het prachtige landschap. Rijstvelden, stad, meer en bergen. De hoge
Himalayas zijn goed zichtbaar. Maar naar beneden is spectaculairder. Glijend
door de lucht, relaxt zittend in een stoeltje. Mijn piloot is Emo een
Bulgaar die de 3 zomermaanden in Bulgarije les geeft en verder hier in Nepal
rondvliegt. Het is echt prachtig allemachtig!!! We gaan van 1200m cirkelend
met de thermiek omhoog naar uiteindelijk 1750m boven het meer. Daar zoeken
we Joep op die met de Rus Victor rondvliegt. We hangen heel dicht bij
elkaar, de pijpmatrassen raken elkaar bijna. We kunnen zo met elkaar
praten. Grandioos. Dan na 45min landen we op het stripje aan het meer, waar
we vanmorgen het besluit hebben genomen om dit te gaan doen. Geen spijt van
dit flitsidee. Terug bij het kantoor, onze onafgesloten huurfietsen staan
er nog, krijgen we een certificaat en de foto’s als bewijs.
Terug op de kamer blijkt dat ik dik 100 mooie foto’s heb gemaakt en de 20
gemaakt door Emo zijn ook mooi. Het filmpje kan ik thuis pas bekijken. Truus
en Annie even een sms gestuurd en na de douche is op de TV (in Nepal) de
wedstrijd Feijenoord – VVV. NL tijd 13uur).
Het leven is toch wel erg goed!!!
Het filmpje staat op YouTube, klik = = HIER = = maar op om het te bekijken.
|
