Fietsvakantie Riccione (It)- mei 2009

               In de voetsporen van Marco Pantani...... *13-jan1970  + 14-feb-2004

Vrijdag  08mei2009
Door een sterfgeval van een goede vriend en collega moet Jan helaas de trip afzeggen. Hij brengt ons wel naar het vliegveld, waar we ruim op tijd worden afgezet. Na het inchecken gaan we boven wat drinken. Het vliegtuig staat al geruime tijd klaar en door ge-OH denken we nog tijd zat te hebben. Maar opeens realiseren we ons dat het vertrek over 20 min is. Aan de balie wordt iemand erg opgewonden en zegt dat we te laat zijn. Maar ze doet moeite zat om ons snel door de incheck en controle te krijgen. Buiten nog een drafje naar het vliegtuig en instappen. We zitten nog maar net of het toestel gaat al weg. Dat was op het nippertje, men zei dat ze de bagage al aan het zoeken waren om uit het ruim te halen.
Een zeer snelle vlucht over de Bodenzee naar de Azurro’s, landen we 40 minuten voor het schema op Ancona. Het riedeltje van RyanAir wordt weer door de speakers geduwd. Geweldig dat ze de maatschappij zijn die het meest op tijd vliegt !
Als we om 20:30uur buiten staan komt ons vervoer per hotelbus met een vel papier waarop onze naam, ons ophalen. Ook hier spreekt men Italiaans en anders ook niet veel meer als 2  woorden Duits. Al snel wordt het donker op de 90km lange weg naar Riccone door het golvend landschap. Het is 21:30 als we door alle hotels in Riccione bij hotel Fedora worden afgezet. De fietskoffers in de kelder en op naar onze kamer. Vrij klein voor 3 pers maar we kunnen mekaar passeren tussen de bedden. Hierna drinken we enkele Fransiscaners bij een pizzeria en gaan terug naar het hotel. ’s Nachts probeert men in de plaatselijke strandtent onze nachtrust te verstoren. En gezegd mag worden dat het ze lukt.

Zaterdag 09 mei 2009
             Pantani’s roots en rustplaats.

---Cesenatico--
Na een korte nachtrust waarbij alleen Ger de disco niet gehoord heeft gaan we naar beneden om te ontbijten. Het is een beperkt maar goed ontbijt. Hierna sleutelen we onze fietsen in elkaar. We hebben afgesproken om vandaag rustig aan te beginnen. We besluiten dus het graf van Marco Pantani te gaan bezoeken in Cesenatico. We hopen zo een vlakke etappe te hebben. Maar al snel worden we getrakteerd op korte maar steile klimmetjes 10% is meer regel dan uitzondering. Hierna wordt het vlakker. Zeg maar gerust vlak.
Als we in Cesinatico aankomen vragen we aan een local waar het monument van Pantani staat. Op zijn beste Italiaans weet hij ons uit te leggen dat we nog 2 kilometer moeten fietsen. Op het kerkhof staat bij de ingang al aangeplakt in welke sectie Pantani bijgezet is. Dit om de horde fietsers binnen de paden te houden. Als wij er komen is er verder niemand. Het is een “leuk” kapelletje waar de voormalig Tour en Giro winnaar bijgezet is. Het kapelletje stelt een berg voor waar de weg als een spiraal omhoog gaat. In het kruis bovenop zit een spaakwiel verwerkt. We schrijven onze namen bij in het register waar Italiaans toch de boventoon voert en verlaten dan het kerkhof. We eten nog wat bij de plaatselijke pannekoekenbakker en vervolgen dan onze tocht terug naar Riccione. Voor ons zien we nog net een grote groep wielrenners het kerkhof oprijden. Dus gelukkig zijn we niet op dat moment daar. De wegen zijn aan de kust wel wat druk. Eigenlijk te druk. Een voordeel van de drukke wegen is wel dat het asfalt goed is. Dat is iets wat je van de lokale wegen niet kunt zeggen. Die zijn soms van erbarmelijke kwaliteit. Na 121 km en 600 hoogtemeters in voortreffelijk weer zijn we terug in het hotel in Riccione. We drinken wat en kijken ondertussen naar de vandaag gestarte Giro. Om 6.30 uur worden we verwacht voor de welkomst drank. Een grote groep Engelsen neemt afscheid en we praten wat met hen. Zij komen hier al meerdere jaren en zijn erg te spreken over het gebied. Claudio de regelneef van het bike-hotel probeert in zijn Duits ons uit te leggen wat zijn plannen zijn voor de komende week. De kilometerafstanden zijn ons inziens wat aan de beperkte kant en we proberen hem duidelijk te maken dat we waarschijnlijk voor onze eigen routes kiezen. Dat vindt hij natuurlijk goed al zou hij het volgens mij wel erg leuk vinden als wij mee zouden fietsen. De groep is voor de komende week niet erg groot heb ik het idee.
Hierna eten we in het hotel en nemen nog een afzakkertje in de vorm van Franziskaner Weitzen.

Zondag 10 mei 2009

--Montebarocchio--
Vandaag gaat het echte werk beginnen met een tocht naar Montebarocchio. Ca 2000 meter hoogte te overwinnen op 110km. Het is weer prachtig zonnig weer en om 10 uur gaan we van start. Een flink stuk door groot Riccione en daarna nog een 15km over drukke 2-baansweg voordat we afslaan naar een minderdrukke weg het binnenland in. Mooie uitzichten over de groene heuvels met op elke hoog punt een kerk en dus een dorp. Net voor Mondaino gaat Hans een grindpad in om foto’s te schieten. Ik rijd door en even verder staat een prachtige burcht te pronken in de zon. Door een nauwe toegang kom je op een binnenterrein waar het vol staat met pauzerende motorfietsers. Prachtige torens op het bouwwerk. Wim en ik gaan weer terug om Hans op te wachten maar die komt niet, zou die dan toch door zijn ? We gaan door en halverwege de afdaling zou Hans zekere gewacht hebben. Dan maar weer terug naar boven maar nog geen Hans. Goede raad is duur. Terug naar de plaats waar ik hem het laatst gezien heb. Weer terug naar de burcht en dan toch de afdaling maar doorrijden. Ca 5km naar beneden en op de T-splitsing weer geen Hans. Hier zou die toch zeker gewacht hebben zo denken we. Dan toch maar weer terug naar Mondaino, 5km omhoog en weer naar de plek waar hij foto’s maakte.
Langzaam wordt goede raad erg duur. We zijn Hans dus al 1,5 uur kwijt. We besluiten om bij de politie te vragen of er iets is gebeurd. In het dorp terug zetelt de Caribinieri en deze hebben op de Festa di Mama net als trouwens elke andere zondagnamiddag vrij. We zien ze juist wegrijden en kunnen hun nog net vragen of er iets gebeurd is. Nee niets gebeurd, maar de goed Engels sprekende agent noteert de gegevens van Hans en zal uitkijken en ons evt. bellen.
Wim en ik fietsen terug naar het hotel met wel 100 vragen en vermoedens. Terug in het hotel om 14:30 uur, wil Claudio de bike-organisator tot 17 uur wachten voor verdere actie. Wim en ik kunnen nog een restant van het pasta-buffet nuttigen en gaan hierna maar douchen en wachten.
Om klokslag 16 uur komt Hans op de kamer. Muuj as en maaj en ook met zeer gemengde gevoelens. Hij was dus bij het kasteel in Mondaino toen wij foto’s stonden te maken, doorgereden en had verder enkele keren op ons gewacht. Wij hebben veel teveel tijd besteed aan het zoeken naar Hans. Hans dacht maar steeds dat we doorgereden waren en had op verschillende punten gewacht. Tenslotte heeft hij de route voor het grootste gedeelte gereden zoals gepland. Er zaten zeer pittige stukken helling in en de weg terug langs de kust was druk en van zeer slecht plaveisel.
Een leermoment is om de GSM mee te nemen zodat er in zo’n geval naar elkaar gebeld kan worden. Ook het hotel telefoonnr kan wel handig zijn om dat bij je te hebben.
Na de douche van Hans gaan we een Erdinger drinken op het strand. Wel verdient. S’Avonds nog wat bijkletsen onder het genot van weer een biertje.

Ger en Wim: 70km en 1253 hoogtemeters.

Maandag 11 mei 2009

---San Leo---
Vandaag staat de kortste rit op het programma. We willen over lokale wegen naar San Leo. Hier staat boven op een rots een burcht. We vertrekken in oostelijke richting naar Osteria del Fiume waar de route zich splits. Later op de dag zullen we hier weer terug komen om de weg naar het hotel in omgekeerde richting te nemen. We gaan via de SP 31 richting Coriano. De weg is aan de drukke kant maar dat verandert als we de SP41 opdraaien. De weg is dan minder druk maar de beklimmingen worden daardoor talrijker en steiler. 10% is meer regel dan uitzondering. Na 30 km gaan we voor het kleine weggetje richting Valporco. Dat hadden we beter niet kunnen doen. Alhoewel de weg in tegenstelling tot andere wel goed geasfalteerd is is hij wel steil. Zeg maar gerust erg, erg steil. Stukken van 20% worden afgewisseld met wat minder steile van 10 tot 15%. Als gie nie wilt klimmen dan motte in Friesland gon fietsen. Iets waar Ger natuurlijk gelijk in heeft. Hier zijn we immers voor gekomen dus nu niet klagen. Het uitzicht over San Marino is wel fantastisch zeker met de door de boterbloemen geel gekleurde grasvelden op de voorgrond. De daar op volgende wegen zijn allemaal van dit formaat. Na 50 km bereiken we San Leo. San Leo is een erg mooi gerestaureerd dorpje met een hoog toeristisch karakter. Hoog boven het dorp ligt de mooie burcht. In het dorp doen we ons te goed aan Cola en spaghetti. Alhoewel er nog maar 50 kilometer afgelegd zijn hebben we allemaal het gevoel of we al een dag op de fiets zitten. Na nog wat klimwerk en een afdaling waarvan ik blij ben dat ik hem af mag en niet omhoog hoef bereiken we San Marino. Ook San Marino ligt op een berg dus maar weer naar boven. De stad zelf valt wel tegen. En na wat fotootjes gaan we via de zelfde weg weer terug naar beneden. Hierna is het nog een kleine 25 kilometer naar Riccione. Er wacht ons een koud biertje en een warme douche. Statistiek van de dag 106km 2522 hoogtemeters.

Dinsdag 12 mei 2009

---Carpegna---
Vanmorgen weer stralend weer. Vandaag staat de Carpegna op het programma met de beklimming naar de top op 1415m. Omdat de route via SanMarino en SanLeo werd getekend en hier nogal behoorlijk wat hoogte meters moeten worden bedwongen besluiten we om de route te keren en na de top van de Carpegna eventueel te besluiten om dezelfde weg terug te gaan. In Riccione wordt helaas al de verkeerde route genomen omdat ze elkaar overlappen en gaan we toch nog ten noorden van San Marino langs. Het is veel klimmen en af en toe een stukje dalen, maar de panoramas zijn prachtig. Het lijkt alsof de wegen vandaag van een betere kwaliteit zijn. Er zijn minder slechte stukken. Voorbij SanMarino volgt een lange klim naar San Leo en na San Leo op ca 600m is het nog niet gedaan en moeten we doorstijgen naar 1000 meter. Een kleine afdaling naar ca 700 meter volgt en dan kan het feest van de Cippo Carpegna beginnen. Omdat Ger niet zo' n beste benen denkt te hebben besluit hij om in Carpegna te wachten en de zeer steile beklimming naar de Carpegna te laten voor wat het is. Wim en Hans gaan de beklimming wel aan, met stukken van 20% en gemiddeld 11,5%. Na een uur hebben ze de klim langs Pantani's monumenten bedwongen. Marco's uitspraken zijn langs de kant van de weg op borden opgesteld en halverwege staat een monument en op de top nog een fotogenieke afbeelding van de renner uit deze streek. Natuurlijk worden er enkele foto's gemaakt voor de historiek en heroiek van hun beiden. Achteraf viel de klim mee, omdat na elk zeer steil stukje een kort herstelstukje was.
In Carpegna gaan we wat eten om daarna de lange afdaling terug naar de kust te maken. Met een snelle 50km roetschj van 700 naar zeeniveau met nog een 2tal korte venijnige klimmetjes op het eind. En weer komen we moe maar voldaan in Riccione terug en belonen ons met een Fransiscaner. Tenslotte zijn we veel vocht kwijtgeraakt.
Vandaag 115km met 1918 hoogtemeters.

Woensdag 13 mei 2009

---Pesaro-kust---
Vandaag kiezen we voor de rit naar de kust. Omdat we de afgelopen dagen toch wel wat geleden hebben korten we de oorspronkelijke rit in met een 10 tal kilometer. Via onze laptop knippen en plakken we stukken van de vooraf nauwkeurig in elkaar gezette routes tot 1 nieuwe route. Omdat we niet beschikken over een gps-kaart markeren we 2 punten om een routeverkorting te creëren. Als we na een 15 tal km het eerste punt bereiken kiezen we ervoor om in Mondaino de route door te steken in zuidelijke richting naar Montechio. In Mondaino bezoek we nog even het slot waar het afgelopen zondag dus verkeerd ging. Heb ik hiervoor 90 km alleen moeten fietsen. Maar het was zondag mooier volgens Ger. En dat kan kloppen want nu ontsiert een lelijke marktkraam de mooi gevel van de burcht. Hierna verlaten we Mondaino om de geplande doorsteek te maken naar de zuidelijke lus van de route. En na een 8 tal km zitten we weer op de oorspronkelijke route. Een aantal kilometer verder bij Sancta Maria dell Arzilla worden we getrakteerd op een leuk smal weggetje met in de klim matig asfalt maar in de afdaling een spiegelglad wegdek. Een lust om hier af te mogen dalen. De hele dag worden we trouwens wel getrakteerd op voor Riminese begrippen goed asfalt. Bij Fano bereiken we de kustweg naar Pesaro. Die is hier erg breed en dus ook wat drukker maar op zich goed te doen. Een voordeel is wel dat deze brede weg on-Riminees en dus Fries vlak is. In Pesaro eten we piadina’s een soort van pannekoek/wrap gevuld met gerookte ham ruccola en mozzerella.
Hierna komen we bij het hoogtepunt van de dag. Een panorama route langs de kust. De weg slingert lang de kust op een hoogte van circa 100 meter. Met kleine klimmetjes en afdalingen. Het uitzicht is erg mooi met  het diepblauwe water van de Adriatische zee aan de rechterkant van ons. Bij Cattolica is het afgelopen met de pret. Vanaf hier is het nog een kleine 15 km tot ons hotel in Riccione. Die weg is inmiddels wel bekend en daar moeten we dus ook niet veel woorden meer over reppen. Wel de moeite waard is dat ze hier ook fietspaden hebben. Deze hebben echter een erg fiets onvriendelijk karakter. Als je een rotonde nadert, en die zijn er hier ook nog al wat dan ga je als fietser eerst 50 meter van de rotonde weg om vervolgens haaks over te steken. Aan de andere kant van de weg mag je dan weer 50 meter terug om je weg te vervolgen. Ook het einde van fietspaden is erg fietsvriendelijk. Als ze eindigen gebeurt dit meestal ook haaks op de weg of nog erger eindigend in een grindbak. Ook zijn we al eens achter vuilcontainers beland. Nee de fietspaden zijn niet uitgetekend door iemand die ooit op een fiets gezeten heeft. Na 109 km en 1658 hoogtemeters verder zijn we weer terug in het hotel. Een relatief rustige dag met aan het begin wat bewolking maar een graad of 24 en op het einde volop zon en warm.

Donderdag 14 mei

---Novecolli---
Vanmorgen gaan we er nog eens flink tegenaan. We stellen een route samen uit de Carpegna van eergisteren en de Novecolli. De Novecolli is een ciclosportieve die volgende week wordt gereden vanuit Cesenatico. Opnieuw rijden we met prachtig weer naar het binnenland. Een lange klim naar het mini staatje San Marino laat Ger beseffen dat hij eigenlijk zijn max aan hoogtemeters heeft bereikt. Hij besluit om Wim en Hans het rondje te laten maken en zelf hun tegemoet te rijden, zodat hij minder hoogtemeters denkt te hoeven maken. Wim en Hans maken een mooie route over de Grillo pas en komen in Torriano weer terug om gezamelijk een soort lunch van gebak te nuttigen. Na deze late lunch wordt de terugreis naar Riccone aangegaan. Maar al snel in Verucchio worden we het spoor ietwat bijster. We nemen een weg of eigenlijk geitepad, met een stijgingspercentage van 20% om weer op de route te geraken. En als je zwaar gelardeerde buikspieren hebt, valt het niet mee om het gevecht met de zwaartekracht aan te gaan laat staan te overwinnen. Dus moet er ook om redenen, dat locale boeren die net nu zonodig met tractoren en hooigerei dezelfde weg moeten gebruiken en ons dan de berm induwen en dus ons gezwoeg naar boven laten onderbreken met als gevolg een korte wandeling. Dit is een fietser onwaardig. Na deze hobbel gaan we snel richting kust, dus dalen. Een volgende hindernis is de drukke 4-baansweg van SanMarino naar Rimini die we moeten oversteken. Een aardige local loodst ons een eind terug veilig naar de overkant.  Moe maar voldaan arriveren  we uiteindelijk in Riccione. Weer 90 km en 1875 hoogtemeters.  De hellingen zijn hier erg steil en percentages van 15 tot 20% zijn eerder regel dan uitzondering. Ook vandaag weer vele stukken weg met deze procenten. Opvallend is dat vooral de wegen in het drukke kustgebied slecht zijn. Meer het binnenland in zijn ze beter, maar in een afdaling blijft het opletten. Perfect weer gehad en een prachtig landschap.

Vrijdag 15 mei

---stad Rimini en terugvlucht---

Vandaag onze laatste dag in Riccione. Dat wil zeggen dat we cultuur gaan snuiven. Omdat Riccione niet echt wat heeft waar je hart sneller van gaat slaan op cultuurgebied gaan we naar Rimini. Hier liggen overblijfselen uit de Romeinse tijd. Na een "gratis busritje" omdat we geen kaartje kunnen kopen komen we aan in Rimini. Al snel leert ons dat de overblijfselen diep verborgen liggen onder de huidige bodem van Rimini. Op sommige plaatsen zijn vierkante kuilen in de straat gemaakt om aan te geven dat onder deze straat de oude straten liggen van het vroegere Romeinse rijk. Verder zijn er nog wel wat oude gebouwen maar het geheel ziet er toch enigsinds stoffig en troosteloos uit. Geen bruisende stad dus. 
Als we terug naar Riccione gaan begint het ook te regenen. In Riccione eten we nog een gelati in de plaatselijke gelati-kraam. Hierna terug naar het hotel. Om 17.30 worden we weer volgens afspraak netjes terug gebracht naar Ancona Airport.  Na veel paspoort en papiercontroles vliegen we met Ryanair terug naar Weeze. Hier maakt onze piloot een vlekkeloze zachte landing gevolgt door luid geklap van veel passagiers en het muziekje van Ryanair over het weer op tijd landen van een vlucht. Onze koffers rollen al snel van de band en in de aankomsthal staan Nicole, Truus en Marion ons al op te wachten. Nog een kwartiertje met de auto en een inspannende leuke week met goed weer in Riccione zit er weer op.