autovakantie: bergpassen CH - Provence / Monaco - bergpassen FR-IT-CH | ||
terug vak Sospel | ||
VERSLAG |
Zondag 28 juni 2009 Na een drukke dag met de kchl-fietsdag zijn we weer erg vroeg wakker. Mede ook door een probleem op het lab, waarvoor de d.d. analiste ons om 04:00 uur wakker belde.
We rijden om 6:40
uur uit Venray weg en nemen de route richting “die Schweiz”. Via een erg
mistig midden Limburg en daarop een opvallend helder Ardennengebied rijden
we via Prüm naar Luxemburg. Met een volle tank steken we door naar Nancy om
dan via de Vogezen naar Mulhouse te rijden. Na verschillende stops en
wisselingen achter het stuur gaan we een zonovergoten Basel in Zwitserland
binnen. Onze GPS moet door de vele tunnels herhaaldelijk worden herstart. Zo
bereiken we om 17 uur onze 1e overnachtingsplaats Hotel Hoefli in Altdorf.
|
Altdorf is de plaats
waar Wilhelm Tell de boog spande om de appel van het hoofd van zijn zoon te
schieten. Voor de held is een monument opgericht. Hotel Höfli is een gans
gemütliches hotel op 300 meter van Wilhelm’s Denkmall. Op uitnodiging van de
receptie blijven we ook ’s avonds eten. - 804 km gereden.
|
Maandag 29 juni 2009 Na een prima nacht vanmorgen weer gegeten met onze huisvliegen. Veel in getal en lastig en plakkerig. Maar na dit heerlijk uitgebreid ontbijt gaan we om 8 uur richting de passen weg en op weg naar Sospel in Frankrijk. De eerste pas is de 2219m hoge Süstenpass. Een mooie pas met op dit tijdstip erg weinig verkeer. Erg veel watervalletjes en op de toppen nog veel sneeuw. We maken vele fotopauzes en gaan na de afdaling even koffie drinken in Meiringen. Ca 6km vanaf onze route en de plaats waar Door en Jac over 3 weken heen gaan. Een mooi groot Zwitsers dorp. Hierna gaan we de 2160 m hoge Grimselpas op. Ook weer een mooie pas met enkele grote stuwmeren. Bijna op de top een Hospiz wat uitzicht geeft op 2 van de 3 grote stuwmeren. De sneeuw ligt tot aan de weg en op de walkant van het meer en ook in het water, wat met de zon tegenover een mooie blauwe kleur aan het water geeft. Na een prachtige scherpe afdaling komen we op de weg van de Furkapass in Wallis in het Rhônedal. Bij Brig buigen we af en gaan de Simplon-pass op. De passweg zelf is iets minder wegens de vele traverses maar op de top op 2030 m is ie ook erg mooi met vele besneeuwde toppen. Boven nemen we de Tagessuppe om even voor 12 uur en dalen dan af naar Italie. Een erg kronkelige weg en veel vrachtwagens en dus weinig inhaalmomenten. Ook hier, net als aan de andere kant moeten de fietsers de oude pasweg nemen, want de tunnels die er later zijn gemaakt zijn verboden voor hen. Is ook best gevaarlijk om onverlicht in een tunnel te fietsen. |
Na Domodossala wordt
de weg een autowHet coordinaat =N43 44.217 E7 25.264eg en enige tijd later een 3-baans brede en erg stille
autoweg met tol. Halverwege de kust pauzeren we voor een hartige hap en
rijden dan verder door de superplatte Po vlakte. Erg mooie helgroene akkers
met rijst, maar ook al goudgeel graan wat hier en daar al is gemaaid. De
graanschuur van Noord Italie. Bij de kust wordt het wat bergachtiger, maar
ook de tunnel dichtheid neemt behoorlijk toe. Het zijn er gewoon te veel.
Wel genoeg plaats maar je hebt te weinig uitzicht. Af en toe een doorkijkje
op de Middellandse Zee of op een van de vele kustplaatsen. We zijn al erg
laat en maken dus geen uitstapje naar San Remo, wat eigenlijk gepland was.
De tolweg tot de Franse grens kostte 26 Euro. In Menton nemen we de weg naar
Sospel. Deze bergweg naar het 20km verder gelegen dorp gaat over de 707m
hoge col de Castillon. Het dorp heeft een aardig centrum met enkele leuke
terrassen. Ons hotel ligt ca 1 km uit het centrum en een aardig eindje
bergop.
http://www.aubergeprovencale.fr/ Om 20 uur gaan we eten. Een salade vooraf en Truus een entrecote en ik neem Plat Du Jour. Met vandaag lapin = konijn. Het smaakt prima. Terug op de kamer horen we in het plafond muizen of ratten. Als ik beneden ga vragen zegt hij dat het muleaux zijn, een soort muis. Hij wil een andere kamer geven maar Truus wil op dit moment nog niet verkassen. Dus met geritsel proberen te slapen. - 619 km gereden |
|
Dinsdag 30 jun 2009 Goed geslapen en maar 1x wakker van de bedrijvigheid boven ons. Het leek net of de kat even onrust onder de muizen aan het maken was. Maar toch weer ingedommeld en ik was als 1e om 7 uur wakker. Om 08:30 ontbijt in het zonnetje op het terras met prachtig uitzicht op Sospel. Na het ontbijt wil de patron ons verkassen naar het huis met appartementen naast het hotel. We gaan kijken maar Truus kiest toch voor de natuur in het plafond boven ons en de grote Parijse raamdeuren. De appartementen hadden kleine ramen en waren een stuk donkerder. Ik ga de col de Turini fietsen en Truus blijft lezen en puzzelen op het terras in de zon.
|
De col de Turini kun je op wel 4 kanten naar boven fietsen en 2x vanuit Sospel. De ene is afgesloten en de andere met meer km’s moet ik dus nemen. Mooie haarspeldbochten afgewisseld met vlakke stukken en zelfs een afdaling van 250m. Dus weer extra meters klimwerk. Totaal 36km en 1450m klimmen. Omdat de col relatief laag is is deze tot boven begroeid met dennen. Boven op de Turini is het bewolkt en heiïg. Als ik weer beneden ben hangt er een boze lucht boven de col en terwijl ik de fiets in de garage zet beginnen de druppels te vallen. Een tijd later schijnt weer de zon maar nu rommelt het weer vanuit dezelfde richting. Na een bad gaan we naar Sospel om wat te flaneren en eten. Het regent en onweert ondertussen en als we het weer in Europa op TV zien, zijn we jaloers op de 30 oC in NL. ’s Avonds gegeten met een flesje Cote du Rhône. Meloen met ham en een kippetje met aardappel uit de oven. Ijsje en mixfruit toe. - 3 km gereden
|
|
Woensdag 01 juli 2009 Vanmorgen weer mooi zonnig en het ontbijt is weer buiten. NB: Vannacht weer een keer wakker geworden van onze bovenbewoners. Maar het spurten van de vleermuizen op/in het plafond went.
Na het ontbijt ga ik
even een ritje maken naar het Italiaanse Olivetta. Slechts 15km van Sospel
vandaan. Een mooi berggebied en weer bijna geen verkeer op de erg bochtige
weg. |
In Nice drinken we dichtbij het station een koffie temidden van heel veel noord-Africanen. Trouwens die zijn er in het hele straatbeeld van de stad nogal veel. Geen gesluierde vrouwen. Er loopt een grote brede straat waar de grote winkels aan liggen. Buiten de voetgangers rijdt er een tram maar geen autoverkeer. C&A, H&M, Etam, Footlocker zijn ook hier grote winkels. Maar ook Lafayette heeft hier een verkooppunt. Aan het eind is een brede groene gordel om de oude citee. Een prachtige fontein markeert dit plein. Verder doorlopend komen we aan de zee. Het dikke keienstrand ligt vol mensen die allen voor het plekje hebben betaald. Net voor onze neus worden de parasailers gelanceerd. In de zee komt een grote Ferry boot vanaf Corsica of Sardinie net binnenvaren in de haven. We gaan een lekkere salade eten op een leuk plekje op/aan een drukke straat. Mooi mensen kijken en lekker eten en drinken. Verder slenteren we door het snikhete centrum van Nice. In de nauwe steegjes in de oud-stad zijn veel ateliers, die we, als het wat lijkt binnen gaan bekijken. Ook is er opvallend veel zeep in alle proporties en vormen te krijgen en de vele kruiden zijn een lust voor de neus. Ook is er een soort bloemenmarkt en ontzettend veel eetterrasjes op vele plekken.
Om 17uur gaan we
weer per trein naar Sospel. Nu hebben we een nieuwe Franse trein die erg
luxe is t.o.v. die op de heenreis. |
|
Donderdag 02-jul-2009 Na een nacht waarin we tegen sunrise de vleermuizen weer horen thuiskomen en weer af en toe flink te keer horen gaan, is het weer prachtig weer vanmorgen. Na het ontbijt op het terras gaan we naar Menton en Monaco voor de ploegenpresentatie van de Tour de France. In Menton bij het station is geen plaats en alles is betalen. Dus wordt plan B uitgevoerd. Parkeren bij het station in Garavan, een voorstad van Menton. Eerst een monstertje strandzand. In Nice was het alleen dikke keien maar ook hier in Menton is het stadsstrand nogal grof. Maar een eind verder is wel zand, waarvan een monster wordt meegenomen. Het coordinaat =N43 44.217 E7 25.264 We parkeren net voor de Italiaanse grens gewoon op de boulevard tegen de middenberm en na een Cappuccino gaan we naar het station voor het korte reisje naar Monaco. Slechts 15 min en 5 stations duurt de treinreis en ook hier weer de helft door tunnels. Monaco station ligt hoog boven de haven en ondergronds. Met roltrappen naar beneden komen we zo bij de tribunes voor vanavond. We lopen wat rond en blijven lang bij de werkbussen van de ploegen. Het terrein wordt ook weer volgereden met vrachtwagens met verslagboxen en veel communicatie materiaal. Ook dit jaat weer veel trucks van de fa. Movico uit Deurne (NL). Prachtig om te zien hoe de mecaniciens de fietsen van de coureurs poetsen en nakijken en van een nieuw stuurlint voorzien. Op veel fietsen is tegenwoordig de naam te zien van de berijder, zodat je weet wie er op gaat rijden. Sommige fietsen hebben wat meer goud wat met de naam dat weer verklaard kan worden. Ballan (wk), Armstrong (livestrong). |
Ook veel tijdrit fietsen voor de proloog van zaterdag. In Menton passeerden al wat ploegen o.a. van Saxobank, maar verschillende ploegen komen nu weer terug om de fietsen in te leveren voor de presentatie vanavond. Ook worden alle volgwagens en bussen spic&span gewassen. We slenteren wat rond en belanden in een kerk, waar het gelukkig wat koeler is. Hierna een ijsje en weer een cappuccino op het terras bij de ploegen. Om 16:30 gaan we naar de tribune die al voor een deel bezet is. Nog is alles volop in de zon, maar de eerste schaduw van de hoogbouw van Monaco valt op de tribune. De hitte wordt langzaam draaglijk en als de presentatie start is het met 2 zuchtjes wind best uit te houden. De opening is natuurlijk met Christian Preudhomme en daarna natuurlijk ZKH prins Albert van het ministaatje waar we te gast zijn. De rede duurt te lang, ook omdat we het niet snappen wat er gezegd wordt. Maar welkom, succes en alles Gute versta ik nog wel. Dan volgt met wat muzikale interrupties de ploegenvoorstelling. Alle teamleden worden een voor een voorgesteld met de hele rits aan overwinningen. Zoals ik vanmorgen al iets over ons Dekkertje Thomas had gehoord op TV, blijkt dat hij er weer niet bij is in 2009. Het blijft lastig uit de wolk van doping los te komen. Om dik 20 uur is de presentatie voorbij en gaan we weer terug per trein naar Menton-Garande. Na een telefoontje naar beide thuisblijvers rijden we naar Sospel. In Sospel is de muziekhappening nog volop bezig maar snacks zijn hier bij een feest niet gewoon. We kunnen niets te eten krijgen om dik 22 uur. Dus de koeken en chips op de kamer moeten voor vandaag voldoende zijn. - 49km gereden |
|
Vrijdag 04 juli 2009 Vannacht weer een opera Fledermaus, maar daarna weer ingeslapen. Alles went zeggen ze wel eens. Vandaag gaan we naar de col de Couillolle. Het blijkt een lane reis te zijn. Over de cols die “geen naam hebben”. Col de Turini en de Col de St.Martin. Een scherpe afdaling met veel vers grind vanaf de Turini naar het prachtig gelegen Bollene de Vesubie. Ook Roquebilliere en St.Martin de Vesubie liggen erg mooi in het berglandschap. Als we eindelijk het dal van de Tinee in gaan zien we al snel de rode leisteen rotsen die mij ook van de Col de la Couilolle waren bijgebleven. In St Sauveur sur Tinee proberen we wat te eten maar het lukt niet echt. De enige eettent zegt pas “a midi” wat te serveren en het is 11:45uur. Dus gaan we naar Roubion op 2/3 van de col. Het is heet en de zon staat pal op de meeste wegdelen. Er is slechts hier en daar schaduw. In Roubion bij het 1e cafe vragen we ook voor een toilet maar dat hebben ze niet ??? Tenminste niet voor Truus. Ze verwijzen door naar het restaurant bij de kerk. Dus gaan we daar heen. Er wordt buiten een salade geserveerd op ons verzoek met enkele lekkere stukken kaas. Ondertussen haal ik de auto wat dichterbij en prepareer mijn Wilier en mijzelf. Om 12:30 ga ik naar beneden om de col te fietsen en Truus blijft boven in het dorp wat rondkijken en foto’s maken. De |
start is op 600m in St Sauveur sur Tinee en de rit gaat heel voorspoedig ondanks de hete zon. Een 200 meter beneden Roubion wordt ik door Truus vanaf het dorp gespot. Ik moet nog 5km en 300m doorfietsen om de col te bedwingen, zoals dat heet. Na 1:34 uur fietsen heb ik de col de la Couillole op 1678m gehad en kan ik terug naar Roubion voor de verdiende CocaCola. We besluiten om via de autoweg bij Nice naar Sospel te rijden. Dit gaat wat relaxter en wat sneller. In Sospel nog even pinnen en drinken en we zien onze Francois van het hotel met gebak uit de patisserie komen. ’s Avonds krijgen we omdat het vrijdag is enkele (5) petit-fours en ook nog een heel stuk streekgebak uit de Provence. Vandaag eet ik de goed-smakende Forel en Truus weer neemt de entrecote. - 216 km gereden. |
|
Zaterdag 04 juli 2009 Vanmorgen is het heet, wat plakkerig. Ook de lucht boven Sospel is heiig maar het gedrag van onze bovenburen is hetzelfde gebleven. Ik ben er niet wakker van geworden, Truus wel. Vanmorgen bij het ontbijt vraagt Francoike of we weer gebak willen, waarop ik ja zeg. Hij komt weer aan met een flink stuk traditioneel gebak uit de regio. Lekker maar het is wel wat veel. Na het ontbijt ga ik een rondje fietsen. Het wordt een echt rondje van 40km en heel wat hoogtemeters. Na de middag gaan we naar Sospel om o.a. de mails op te halen. Een gratis internet sessie kan in de bibliotheek. Niet veel nieuws maar onze berichten worden verstuurd naar de megjes. Als we een hapje gegeten hebben rijden we naar Castillon. Een dorp richting Menton waar veel kunstenaars wonen. Een mooi gebouwd dorp waar alle huizen nog redelijk nieuw zijn, met winkeltjes, galeries en ateliers van schilders, beeldhouwers, glasinlood en meubelstoffeerders. Het dorp ligt geplakt tegen de berg en de straten zijn trappen. Slechts EEN weg loopt slingerend door het dorp omhoog. |
De vochtige hitte neemt alleen maar toe en we gaan op de kamer de proloog van de Tour kijken. Truus had niet veel zin om lang in de brandende zon te staan en omdat het elke avond wel regent was ze bang om over de gladde wegen de pas naar Sospel over te moeten rijden. Als we Cancelara net hebben zien winnen, begint het in Sospel te rommelen en om 20 uur regent en onweert het behoorlijk. In Monaco was het al bewolkt toen hier de zon nog volop scheen. Dus ook vanavond weer geen diner buiten op het terras. - 18 km gereden |
|
Zondag 05 juli 2009 Weer rumoer upstairs om ca 5 uur. Terug van de voedseltocht in de omgeving ???? Vandaag na het ontbijt naar San Remo via Breil s/ Roya en dan de autobaan bij Ventimillia op naar San Laurenzo. Het is heet en heel erg druk in San Remo. Alle parkeerplaatsen zijn vol en restaurants zijn eigenlijk niet te vinden. Op de weg langs de kust is al helemaal geen plaats, alles staat vol met auto’s van badgasten. We rijden maar wat en stoppen uiteindelijk bij een Lidl die ook op zondag open is. Via de GPS zien we dat we dicht bij de Cipressa zitten, een van de 2 laatse colletjes van Milaan-SanRemo. We rijden deze op en ook weer af. Er zijn enkele wielrenners die hem ook rijden. Dan gaan we de volgende col op maar dit blijkt later de verkeerde te zijn. De slecht verharde weg was al een teken dat we niet goed zaten. Beneden raadplegen we weer de GPS en vlakbij de Lidl waar we eerst hebben gestopt blijkt ook de Poggio te zijn. Ook hier weer wielrenners, dus dat lijkt goed te zijn. Boven bij een kerkje is ook een restaurant waar we een lekkere cappuccino drinken. Ik ga buiten op het terras zitten in een plasje water van gisteravond. Dus met een natte bodem rijden we weer verder. Het is plof-heet als we in SanRemo bij het Alfred Nobel park naar de kust wandelen. Gelukkig is er weer een restaurant waar wat vastigs gegeten kan worden. Nog een eind lopen om bij een vol keien strand te komen, maar aan de vloedlijn is zand wat door de hals van een cola fles kan. Dus monster 2 van deze vakantie. |
Na dit uitstapje besluiten we om via de kust naar Menton te rijden. Een mooie weg met veel bloemen, waar deze kust de naam aan heeft te danken. Bougainville, Mimosa en Oleanders. In Menton net over de grens een cappuccino met gebak en ik een ijs genomen. Een mens wil ook wel eens wat.
Terug naar Sospel en naar deTour kijken op de kamer. Cavendish wint de sprint van de etappe, waarin Stef Clement met 3 andere vluchters lange tijd voorop rijden. Na de touruitzending besluit ik om nog een fietstochtje te maken. Eerst de 5km van de afgesloten Turini op. Deze is echt na 5km onberijdbaar met de blokken beton over de weg, maar ook de vele stenen die op de weg liggen. Op de terugweg komt de brandweer annex ambulance iemand redden/ophalen ? Even later hoor ik een helicopter die richting uitgaan. Als ik later de Col de Castillon afrijdt naar het hotel staan dezelfde pompeurs hier bij een vrouw die op de grond ligt. Een laatste diner, vandaag weer op het terras, wat eigenlijk elke avond had gemoeten. We krijgen de gevraagde rekening van deze week in Sospel en die blijkt nogal mee te vallen. We betalen per creditcard en mogen morgen om 7 uur ontbijten van ons Francoike. - 183 km gereden |
|
Maandag 06 juli 2009 Erg slecht geslapen. Oorzaak 1: de vleermuizen 2: klam 3: aftocht. Om 7 uur kunnen we ontbijten en om 7:30 uur zijn we klaar voor vertrek. Via de tunnel van Sospel naar Castillon naar de autobaan bij Menton en dan vanaf Nice richting Digne ofwel de Col de la Bonnette. Het is prachtig weer en het zicht is uitstekend. Het is prachtig rijden naar de pashoogte op 2802m, de hoogst geasfalteerde van Europa. Ook veel wielrenners die het karwei aan het opknappen zijn. Er zijn er al die de pas naar beneden komen rijden. Op de col bij de dikke gedenk obelix kun je nog 50m hoger naar een uitzichtpunt, waarvanaf de nodige foto’s worden gemaakt. De vorige keren dat ik er was, had ik wielren schoentjes aan en dat is nogal lastig lopen op het smalle gruispad. Toen was er een kiosk met drinken, nu niets. Of nog niets, wellicht later in het seizoen als het weer zekerder is. Omlaag rijdend doen we het restaurantje op 2000m aan. Het is een zeer klein en sober onderkomen, maar wel nodig op deze weg. Verschillende fotostops volgen en beneden in Jausiers gaan we naar de col de Vars. Deze col is na al het moois van de Bonnette maar ’n gewone en we doen hem dus best snel. Weer beneden in Guillestre kiezen we de snelle route via Argentiere naar Briancon. De rit over de col ‘d Izoard laten we wegens de tijd liggen. Net voor Briancon piknikken we nog even het stokbrood met Boursin naar binnen.
|
Hierna gaan we via de niet-mooie col de la Montgenevre naar Italie om voorbij Susa weer naar Frankrijk te gaan via de col du Mt Cenis. Boven bij de Franse grens is deze pas erg mooi. Een groot azuur stuwmeer ligt er met een laag waterpeil te spiegelen in de zon. In het meer ligt het dorp MontCenis, wat verplaatst werd. De pashoogte is lager dan de route die na de bouw van het stuwmeer, veel hoger om het meer is gelegd en dus hoger ligt dan de pashoogte. Na ee koffiepauze rijden we omlaag naar het dal van de Maurienne, bij Lanslevillard. Weer omhoog naar de col de ‘l Iseran. Dit is eigenlijk de hoogste van EU, omdat die van de Bonnette met een kunstje vanaf de Restefon 150m hoger is gemaakt. Een erg mooie col door een heel woest en ruig Alpen landschap. Geweldig. Op de pas veel motorrijders en ook veel wielrenners. Ook kun je dicht bij de col skiën en er zijn veel liften te zien in het prachtige decor. In Val ‘d Isere krijgen we via de VVV een kamer in Hotel Cretes de Blanches. Zonder ontbijt, want dat kan pas vanaf 08:30uur. Nog even internetten en eten in een van de vele restaurants, maar in een van de weinige die nu in de zomer open zijn. Veel winkels en ander wintersport vertier in deze mondaine plaats. |
|
|
wel ¾ tunnels naar Aosta. Midden door de grote plaats op en dan de weg naar de grote st Bernard. Hier is een tunnel, maar natuurlijk nemen wij die niet. In mijn boekje van Hans-Peter Lanig staat dat de pasweg erg slecht is, maar we belanden meteen in een file met wegenbouwers. Na dit langere oponthoud is het naar boven een erg mooie pas gerenoveerde weg met mooie uitzichten en droog weer. Op de pas weer een beeld op sokkel van st Bernardus en een groot hospice, hotel en diverse restaurants. Ook is hier net over de grens met CH een kennel voor de fok van st Bernard honden. NB: Voor foto’s dient er eerst betaald te worden. Na een capuccino bij hotel op de col dalen we af richting Lage Landen. Het miezert. Bij Martigny neemt Truus het stuur over om het grootste stuk door Zwitserland te rijden. Bij Basel neem ik weer over om weer te wisselen ter hoogte van Straatsburg. Truus weer tot Saarbrücken en dan rijd ik naar huis waar we moe maar voldaan en veilig om 22:30 uur arriveren. Weer genoten van een mooie vakantie.
- 1424 km gereden en totaal 3347 km gereden |
|
terug vak Sospel |
het laatst bijgewerkt: 10 jul 2009