Ozze Va

Vader werd geboren in Leunen als 6^e kind in een rij van 10.

Op 4 jarige leeftijd werd verhuisd naar Ysselsteyn en hij maakte met de eerste pioniers de opbouw en de groei van het dorp mee. Als kind heeft hij veel in de Peel gestruind en hij vertelde ons vaak over het zwemmen in de peelvennetjes.

De militaire dienst en de eerste dagen van de oorlog hebben een diepe indruk op hem gemaakt en gaven hem volop stof om hierover in zijn verdere leven vaak te vertellen. In deze tijd overleed zijn vader en ook zijn enige broer aan een zware long-operatie, zodat er jong al veel verantwoording op hem rustte.

Op de kermis ontmoette hij ons Moe en na een verkering van enkele jaren zijn ze in 1944 getrouwd. Op de door hem en zijn vader ontgonnen grond aan de Steegsepeelweg werd er een boerenbedrijf gestart. Hierop hebben ze in de nadagen van de oorlog met schaarse middelen een noodwoning gebouwd. Tijdens de bevrijding werd deze totaal kapotgeschoten en bleef Moe 2 jaar bij haar ouders in Sevenum wonen.

Aan dit weekendhuwelijk kwam een eind toen ze op het Veulen een boerderij kochten. Dit gemengde bedrijf had het vee aan huis op het Veulen en de gewassen stonden aan de Steegsepeelweg, "An De Hei" zo als wij dat noemden. Met paarden werd de grond bewerkt en de vooruitgang van een tractor was voor vader meer een noodzaak dan een wens.

Toen de oudste kinderen thuis een handje konden helpen, is vader om bij te verdienen gaan melkscheppen, waardoor hij met veel boeren in contact kwam.

Het bleek dat er voor de boerderij geen opvolger was. Grote investeringen werden gevraagd; toen is het vee afgestoten en een kleiner bedrijf bleef hierdoor over.

Daarnaast heeft Va een 10-tal jaren tot zijn pensioen met veel plezier in de bosbouw van de gemeente gewerkt. De boerderij werd verkocht en aan de Steegsepeelweg werd een nieuwe woning gebouwd. Hier heeft hij samen met Moe een mooie tijd gehad.

Van vakanties naar het buitenland kon Va als natuurmens erg genieten. Maar vooral de natuur dichtbij huis had zijn aandacht, zoals de bossen in de omgeving,  de activiteiten op het veld en de visvijver (Ut Gat zoals wij het noemen). Naar deze vijver maakte Va tot voor enkele jaren bijna dagelijks een wandeling.

Maar ouderdom brengt ook gezondheidsproblemen mee. Al begin jaren 80 werd bij Va de ziekte van Parkinson geconstateerd. Dat  hij hierdoor  niet meer kon functioneren zoals hij zelf wilde, vond hij heel erg. Langzamerhand werden de Parkinson problemen groter en moest hij door Moe hoe langer hoe meer geholpen worden. Afhankelijk zijn, vooral na een ziekte rond zijn 80^e verjaardag die hem ver terugzette, was heel moeilijk.  Helemaal verzorgd en in de gaten gehouden worden, door Moe, de kinderen en de thuiszorg, voelde hij als een grote belemmering.

Toen Moe ziek werd en hierdoor niet meer voor hem kon zorgen, zijn ze samen naar Elzenhorst gegaan en kwamen voor hem de moeilijkste jaren. Gelukkig waren ze nog wel bij elkaar, maar hij was uit zijn huis en eigen omgeving en geheel afhankelijk van vreemden, die het goed bedoelden maar niet konden geven wat hij zo erg mistte. Een gezond lichaam en de vrijheid om te doen wat hij graag zou willen. In deze periode hebben we, ook doordat Moe niet meer kon praten een veel intenser contact met Va gekregen.

Toen Moe in oktober stierf was er niemand meer waar hij voor hoefde te vechten. Na haar overlijden heeft hij nog een paar longontstekingen gehad die hem zo achteruit zette, dat hij zelf niet meer verder wilde gaan.

Vader vond het genoeg zo.

Va en Moe zijn weer samen en wij zullen hen missen,  we zijn nu geen kind meer.