========= di 07 mei 2019

Vannacht niet geslapen, alleen wat ogen dicht op de bank. Om 01u30 zijn we al op weg gegaan naar Schiphol. Daar de gereserveerde parkeerplek opgezocht op de P3 en naar de vertrekhal. Wachten en wachten. Ja je moet wat, wil je ergens komen.
Ook de vlucht, die verliep trouwens volgens het boekje, duurde lang en na 2 lusjes boven de zee bij Madeira te hebben gemaakt, ploffen we ineens op de airstrip van het vliegveld.  Nadat we de koffer van de band gehaald hebben, gaan we onze huurauto ophalen.  Zoals het tegenwoordig kan, is de auto al gefotografeerd van alle kanten en krijgen we deze fotos per mail, zodat er geen discussie over krassen kan ontstaan. Ik zie nog een kras op het Re-spiegel en ook deze wordt op de foto gezet en naar ons emailadres verzonden.
Op weg naar Funchal, dat ca 20km van het vliegveld ligt, valt er nog wat regen en op één plek is er erg dichte mist.  De wegen zijn ontzettend smal en kronkelig, met steile stukken er in.
Bij onze accomodatie, kunnen we parkeren in de kelder. De inrit is steil en nauw en kelder is heel 'erreg' nauw, zodat ik een kwartier nodig heb om onze auto te stallen. Het appartement is prima, met de voorkant  gelegen aan een drukke straat, maar dat had ik ook zo gekozen en dicht bij het cenrum. Na een uitleg over het appartement en de stad gaan we naar boven. Het ziet er prima uit en de hoge reviews op Booking.com zijn terecht.
Als we ons hebben geïnstalleerd zijn we echt toe aan een koffie ff verderop. Daarna gaan we natuurlijk de stad in. We zijn langs wat bloemenmozaïeken gekomen, die er nog liggen van de bloemenfeesten die vorige week zijn gehouden. Ook nog door een 2tal parken gewandeld gaan al fotograferend weer naar een terras. Via de haven lopen we terug en zijn eigenlijk een beetje bekaf, na een nacht niet geslapen te hebben.
Het is prachtig zonnig weer, 20 graden, zon en vanaf de bergen een dikke wolk mist.
Na enkele uurtjes rust gaan we weer de straat op, maar het is fris geworden. Het waait en het is wat kil.
We zoeken een plek op een beschut terras en dineren met een ijs als toetje. Het is flink afgekoeld en het hennevel staat op de armen. Op tijd naar huis en op tijd te bed.

========== woensdag 08 mei 2019

Na een goede nachtrust zijn we vanmorgen weer fief en klaar voor een dag sight-seeing Madeira.
Na een ontbijt iets verderop aan de Av. Do Infantil gaan we per Yellow Bus "hop on-hop off" door de stad. Vele prachtige uitzichten over de bebouwing op de steile hellingen en daarbij nog de zee, oftewel de Atlantische Oceaan. Uiteindelijk arriveren we in Camara de Lobos met uitzicht op een extra hoge klif, de Cabo Girao op 585m boven zee. In Camara de Lobos maken we een mooie klimwandeling langs de kust en op de veel lagere klif bij het dorp. Aan het Praia de Lobos pak ik wat strandzand tussen het verder uit extra dikke keien, dikke keien, kleine keien en heel grove kiezel bestaande zwarte strand.
Na een koffie op een van de zonovergoten terrassen, gaan we weer richting Funchal stad om de tour verder af te maken met een rondje langs de oud-stad. Na de middag gaan we te voet richting centrum en oude stad. Door het park en langs de haven naar de cabinelift naar Monte, boven op de bergen in de wolken. Aan de kust staat ook onze Chr. Ronaldo in brons bij zijn museum. Hij lijkt totaal niet en heeft gouden handen en een gouden schaamstreek, vanwege alle mensen die er mee op de foto gaan.
De cathedral Se, de hoofdkerk van Funchal, is helaas gesloten, maar de cache die hier aan de trappen is verstopt, hebben we snel gevonden. Een winkel mevrouw, die ons voor haar winkel staat  te bekijken, geeft een pluim, dat we hem zelf hebben gevonden. Ze geeft vaak een hint zegt ze.
Verder slenteren we door de oude stad, wat zitten, wat eten en wat drinken, maar vooral kijken. Er is ook een zone met straatkunst. Beschilderde gevels en ook veel beschilderde deuren.
Ook nemen we een kijkje op de erg kleurrijke fruitmarkt. De markt met vele tropische en exotische vruchten ruikt heerlijk en proeven mag ook.  Vanwege het Bloemenfeest, wat pas is geweest, lopen er ook bloemenmeisjes rond, waarmee je op de foto kunt.
We eten later nog een keer, lekker buiten op straat en gaan ca 17u30 richting appartement. We gaan lounchen en straks naar Ajax kijken.
Weer een erg mooie dag, met heerlijk zonnig weer en een lekker briesje vanuit zee. Dit houdt de opkomende dikke bewolking op de bergen op afstand, de zon op de stad en houdt de temperatuur rond de 20graden.

==========  donderdag 09 mei 2019

Vandaag gaan we naar Pico do Arieiro, het op 2 na hoogste punt van Madeira op 1810m. Vanaf de zee is het op 25km 1800m klimmen. Hetzelfde hoogteverschil als de Stelvio pas. We rijden door het krioelende stadscentrum en als de straat wat rustiger wordt, is het klimmen geblazen. In de 1 omhoog, smalle straat, tegenliggers, zijstraten. Truus heeft het niet meer. Als we na 7km op een bredere weg komen, kan de 2e versnelling ook gebruikt worden. Pas na Monte op 10km kan er in de 3e worden geschakeld. In veel bochten keek je uit over Funchal en de zee. Nu begint de bergzone en een bosgebied. Onbewoond en onherbergzaam. Ook nog een kudde schapen op de weg en ineens is er na een afslag meer verkeer op weg naar boven. Al van ver is het weerstation op de top zichtbaar. Na het parkeren wandelen we over de trap omhoog en vergapen ons over de prachtige bergkammen. Klaarhelder zicht boven en naar de kust een wolkendeken. Prachtig!!!
Op de top een foto met ons gezicht erop en er kan nog verder worden gewandeld naar een volgende top. Het pad gaat een heel stuk omlaag en dan weer omhoog naar een balkon op 2km. Onderweg weer veel fotos en ook nog een geocache kunnen scoren. Na afloop a brake op het terras in het zonnetje. We boffen echt met het heldere weer!!
Hierna rijden we dalafwaarts naar de botanische tuin, bovenop een van de vele tunnels van de boa vista rondom Funchal.
De tuin heeft heel veel verschillende planten, waarvan er vele bloeien en vele net over de top zijn. Ook is er hier en daar wat achterstallig onderhoud. Wij concluderen dat het park net t.o. ons appartement, eigenlijk net zo mooi is. Het is heerlijk weer, maar wel bewolkt. 21graden. Ook aan de kust bij Funchal is nauwelijks zon.
Hierna gaan we naar het Forum Madeira, een grote shopping mall. We moeten wel eerst op de autoweg komen en moeten hiervoor weer een duik naar beneden maken. Het is weer super steil naar beneden, net als vanmorgen omhoog, ik denk 20%.
Bij het forum winkelcentrum wordt natuurlijk weer e.e.a. gekocht aan kleding en enkele drinks genuttigd. Na nog een cache gelogd te hebben, gaan we daar in de buurt eten. Een mix grill, met veel te veel vlees voor 2 pensionados. In de buurt zijn veel grote hotels met minstens 4☆.
Weer een dag met bergen, bloemen en lekker weer; precies waar we Madeira voor hebben uitgekozen.

========== vrijdag 10 mei 2019

Vandaag worden we wat laat wakker en pas om 10u30 vertrekken we naar Punto Sao Lourenzo, de kaap op de oostpunt. Het is weer een heel gehannes om uit de parkeerkelder te komen bij ons appartement, maar het lukt zonder krassen aan de erg in de weg staande dikke pilaren.
We rijden via de autoweg langs het vliegveld naar Canaçal om eerst een koffie te doen. Daarna naar het eindpunt van de weg, op een overvolle parkeerplaats. Dus weer een heel eind terugrijden om langs de kant van de weg te parkeren. Overal op de kale hoogtes wandelen mensen, als mieren zo klein. We wandelen wat rond en dan ga ik naar een uitzichtpunt, waar, o toevallig, ook een cache dichtbij ligt. Het pad erheen, loopt met veel trappen ca 200 meter omlaag en dan weer omhoog om het laatste stuk weer omlaag te gaan. Op de top kun je weer ver kijken en een beetje van de noordkant zien. Bij het uitzichtpunt aan de noordkant staat een bruinrode rots in zee, met weer een andere kleur rood gesteente aan landzijde. Ook is hier meer branding dan aan de luwe zuidzijde van de landtong. Erg mooi. Op de terugweg daal ik nog even af naar het strandje, wat bestaat uit heel dikke keien, dikke keien, keien en een klein beetje kiezel. Van de kleinste kiezel neem ik een handje mee voor thuis. Er vertoeven hier zelfs enkele badgasten.
Op het klimpad omhoog ga ik bij de cache langs en weet hem snel te vinden.  Dan weer terug 200m up, 200m down en 200m up.
Terug bij de auto rijden we naar Porto da Cruz voor drinks en lunch, waar we hard aan toe zijn.
Dit plaatsje ligt beneden aan zee en heeft vlakbij het strand een terras. In Porto da Cruz is ook een rumfabriek , welke vrij toegankelijk is en wij natuurlijk ook ff binnenlopen. Met heel veel herrie wordt het suikerriet geperst en waarvan het sap tot rum wordt verwerkt.
Op de terugweg gaan we nog een bezoekje brengen aan San Christo, een mooi dorp net onder de landingsbaan van het vliegveld. We drinken wat op een terras met zicht op het ook hier grove stenen strand.
Als we nog een wandeling door de straatjes maken, zie je overal versierde opjecten. Op het plein zijn o.a. een ossekar en een auto versierd met bloemen. Ook de gevels zijn mooi versierd. We lopen nog even de kerk in en treffen daar een beeldengroep aan, welke de voetenwassing voorstelt. 11 apostelen (min Judas?), Jezus en een vrouwen figuur tijdens het laatste avondmaal. De kerk is verder sober ingericht, met hoe kan het anders, nep lichtjes ipv echte kaarsjes.
Weer toevallig,  vlakbij ligt er weer een cache, die we kunnen loggen. Op 50meter afstand worden onze verrichtingen strak gevolgd door een oude man op een bankje.
's Avonds wandelen we de stad in om weer een mooie dag op Madeira met een etentje af te sluiten. Morgen verkassen we naar Sao Vicente aan de noordkust.


========== zaterdag 11 mei 2019

Vanmorgen verkassen we naar Sao Vicente via de noordkust. Het weer is voor het eerst bewolkt en er is duidelijk minder verkeer op zaterdag morgen op de VR1, de enige autoweg op Madeira.
We willen via de noordkant van het eiland naar onze volgende bestemming en een wandeling langs een levada maken. Bij Santana gaan we naar de Caldeirao de Verde. Deze levada zou erg  mooi zijn, vlgs een collega.
Om in Funchal weg te komen, moet ik weer behoorlijk priegelen om de auto uit de garage en op de straat te krijgen en voor het laatste stukje krijg ik hulp van de baliemedewerker.
Via het vliegveld naar Santana en hier volgen we weer een weg, zo smal en steil, dat Truus de ogen er bij dichtknijpt.
De parking bij de start is bijna vol en alle bezoekers starten met wandelschoenen en jassen aan. Wij met blote benen en een dun jasje. Eerst nog een geocache, die we snel kunnen vinden.
Een mooi wandelpad langs een snel stromend geultje en heel geleidelijk omhoog. Heel dicht begroeid, groen en ontzettend nat. Overal druppelt water en op 2 plekken krijgen we een natte bovenkant. Grote dikke bomen en mooie varens in variabele grootte. Een waterval en een enkele keer een uitzicht naar het diepe dal. Tegenliggers o.a. 3 hardlopers, op de smalle paadjes. Kortom, levada wandelingen werden in de gidsen erg aanbevolen, maar wij vinden deze ook geweldig.
Terug op de parking is er koffie met gebak en we rijden verder op onze geplande route. Als Truus moet plassen lassen we weer een koffiebreak in. Hier kijk ik op google maps voor de planning en zie tot mijn stomme verbazing 2 afgesloten tunnels. Ik vraag de ober of dit klopt en hij bevestigd, dat als we naar Sao Vincente willen we via Funchal moeten rijden. Vanaf hier is dat 75km, als we konden rijden zoals gepland, was het nog 20km.
Aldus weer terug, via 15 km bochtige maar mooie weg naar de autoweg en dan de laatste 18km weer dwars van zuid naar noord.
Het rijdt zich erg snel en we zijn dan toch nog 1 uur vroeger dan afgesproken bij ons apartement. Het apartement ligt buiten het dorp, wat achteraf. Truus is niet zo lovend over mijn keuze. We rijden nog 4 km verder naar Sao Vincente, een dorp met een centrum aan zee en een beschut centrum achter een hoogte. In allebei de centrumpjes, zijn veel dagtoeristen en dito bussen en veel toeristen winkels en restaurantjes.
De bewolking is trouwens na onze levada wandeling weer gewijzigd in zon. Hier aan zee weer zwarte keien strand, maar het is heerlijk. Wat branding en een briesje en zon, wat wil een mens nog meer.
Om 17uur worden we verwacht bij het apartement en Ana staat ons op te wachten. Ze heeft een mededeling, ons apartement is in onderhoud, maar we krijgen een upgrade naar het bovenliggende penthouse, waar we geen spijt van zullen krijgen, beloofd ze.
Een geweldig penthouse, groot, ruim en luxe ingericht voor 7 personen. 3 slaapkamers en een babykamer. Een grote woonkeuken, een nog grotere living, een luxe badkamer, een waskamer en een groot terras met wit leren zithoek en buiten keuken met nog een openhaard/BBQ. We gaan natuurlijk akkoord en verkneukelen ons over dit verblijf. NB: het is wel lopen en je weet niet meer direct, waar je alles hebt neergelegd.
Om 19uur ga ik nog een wandeling maken, naar een cache op 230m hoogte. Ook deze wandeling is weer genieten, met mooie uitzichten op het brede dal, met verspreid liggende bebouwing, het groen en de bloemen en gewassen.
Kortom, weer een fantastische dag.


===========  zondag 12 mei 2019

Na een nacht in het grote luxe apartement, hebben we allebei niet zo goed geslapen, want de matras is best hard en hobbelig. Maar ja, je kunt niet alles hebben.
Ontbijt met een kop nescafe, die we in de kast vinden en een glas melk met een geroosterd broodje besmeerd met Philadelphia. NB: gisteren kregen we van Ana een leefpakket: bananen, pak melk, fles water, koekjes en Madeira chocoladegebak. Plus nog een deels gevulde karaf Madeira.
Om 10u30 gaan we naar de grotten hier in Sao Vicente. De rondleiding voert ons ca 700m door de grotten, met piepkleine stalactietjes en mooie doorkijkjes. In het water worden flessen wijn bewaard, op een constante temperatuur van 12graden. Dit is een experiment om te zien of dit de wijn lekkerder maakt. Bij elk spotlicht groeien kleine groene varentjes en hier en daar staat het pad blank. Uitleg over het ontstaan van de grotten door ondergrondse lava stromen.
Aan het eind wordt er nog een film vertoont over het ontstaan van Madeira en waar de meeste  uitbarstingen zijn geweest, de laatste vulkaan was hier ten zuiden van Sao Vicente.  Een interessante rondleiding.

Daarna gaan we naar het centrum om iet te drinken op een terras.  Aan zee is geen zon, 100m ervan af wel. Dus kiezen we voor een terras bij de kerk, waar wel zon is. We wandelen nog omhoog en langs de rand van de hoogte boven het dorp naar Sao Vicente aan zee. Nu is er wel zon. Het zit hier kort bij elkaar. Even een klein klauterpartijtje over het dikke keien strand. Al snel gaan we toch maar naar de weg langs de zee aan de ene kant en aan de landzijde, eettentjes en souvenir shops.  Na een koffie nu met gebak wandelen we nog een heel eind, met een lekker zeebriesje langs de kustweg. Strandboulevard is een te groot woord.
Terug op "kot" is er TV, met Max en Tom.
Later gegeten aan de kust, met uitzicht op de Oceaan. Lekker, veel en goedkoop.
Om 20uur ga ik een wandeling maken, langs een levada hier in de buurt. Op 600m hoogte, de Faya de Rodrigues. Met de auto rijd ik in 3.8 km 420m hoogtemeters, dus ca 11%. Boven ben ik de enige op dit tijdstip en ik loop ca 2km heen en keer dan weer terug. Deze levada is niet bijzonder en staat dan ook niet in de folders.  Een brede beek in een betonnen bedding, met hier en daar uitlaat sluizen. Op slechts enkele plekken kun je in het diepe dal kijken.  Dichte begroeiing en op sommige plekken erg smal.

========== maandag 13 mei 2019

Vannacht hebben we het andere bed genomen, waarvan de matras beter ligt. Na het ontbijt rijden we een rondje over west Madeira. Door een van de vele tunnels in de doorgaande wegen, deze weer een van ruim 3km, komen we aan de zuidkant van het eiland. Dan gaan we bergop, naar de hoogvlakte Paul de Serra. Er naar toe moeten we flink stijgen naar ca 1200m door een prachtig berglandschap met haarspeldbochten. Boven zijn enkele kaarsrechte stukken glooiende weg op het plateau.
We parkeren en wandelen dik 200m naar beneden naar Rabanal en na een koffie volgen we een levada naar Risco en komen bij een waterval. Een erg mooie waterval, die we al op afstand kunnen horen klateren. Scherpe fotos maken van de top van de waterval is lastig, doordat de zon er net boven staat, wat lastig is met de belichting. We gaan weer terug naar de auto boven aan de doorgaande weg en rijden naar Ponta do Sol.
Helaas, wordt het geen Ponta do Sol, maar Prazeres, want we misten de afslag naar beneden. Maar toch een mooie weg, met wanden van bloeiende brem en beneden, een de slaperige nederzetting. Echte dorpen, vind je weinig op Madeira. Het zijn verspreide bebouwingen die een naam hebben, waarvan dan de kerk het centrum is. En heel steile wegen vanaf de hoge kust, naar het binnenland. We rijden verder en Truus zei nog dat ze nog geen koe had gezien, maar op weg naar Porto Moniz lopen ze gewoon met groepen incl kalfjes op de "Highway" VR101. Na Santa Maria Madalena in de afdaling naar Porto Moniz stoppen we op een parkeerplaats  met een excellent uitzicht op Porto Moniz. De natuur baden, die worden gevuld door de golfslag met vers zeewater en in de ondiepe poelen, opgewarmd worden. Heerlijk om een zoutwater bad in te nemen.
 We rijden naar beneden en bekijken de prachtige brokken lavasteen, die op de rotspunt in zee liggen. Over een prachtig wandelpad met bruggen zie je de golven over en tegen de rotsen slaan. Het is een prachtig schouwspel, zeker met dit lekker zonnetje.
Terug in Sao Vicente wandelen we nog ff naar de waterval net voor de tunnel van de kustweg. Van dichtbij is het toch een flinke hoogte, waar vanaf het water uit de rotsen naar onder valt.
Op deze laatste Madeiradag dineren we ter afsluiting aan zee.


========== dinsdag 14 mei 2019