Vakantie Pyreneeën

do 29 juni t/m zo 17 juli 2005

zo 03-jul-2005

autorit  Cap-de-Pin  - St.Jean Pied Port

Ondres Plage

Zo 03-jul-05

Goed ontbijt voor Franse begrippen. Wel typisch Frans, geen bord en dus kruimelen op tafel. Onze reis naar het zuiden wordt voortgezet. Een eind voor Bayonne, bij Ondres wil ik even naar zee om zand te halen. We moeten aansluiten aan een feestelijke optocht, waarbij Truus nog een handvol serpentines in haar gezicht en dus ook auto krijgt gegooid. De frutsels blijven tot thuis in Venray nog steeds te vinden in de auto. De grote parkeerplaats vlak aan zee is bijna leeg en gratis. Toch is het heerlijk weer, met flinke bries en dus hoge branding. We maken een strandwandeling tot Truus de eerste zonder badkleding ziet. Het stel zijn ook de enige daar 1 km van de strandovergang.
Verder via de rondweg van Bayonne (het woord bajonet komt hier vandaan) naar de zuidelijke uitgang via de D3 naar St. Pe. Een bochtige en bergachtige weg door Baskisch land. De meeste huizen hebben bruin-rode luiken en witte muren. Veel plaatsnamen zijn ook in het baskisch op de borden te vinden. Het separatisme is zichtbaar doordat veel Franse schrijfwijzes zijn bekladderd, zoals in de Voerstreek. Vlak voor de Spaanse grens op een groot terrein tussen de bomen gaan we picknicken.

In de 1^e plaats Dancharia net over de grens in Spanje, kan goedkoop getankt worden en veel andere waren met prijsverschil worden gekocht. Verder in Spanje rijden we een bochtige weg omhoog naar de grens terug naar Franrijk. Jammer dat het wat mistig is, zodat het uitzicht minder is, maar heel diep in het dal ligt een Frans stadje, St. Etienne de Baigorry.

Hier lopen de paarden los met (koe)bellen om. Het zijn de pottoks. Half verwilderde paardjes in de Pyreneeën, soms gevlekt als een koe. Het restaurant is Spaans en erg goedkoop. Verder is het net een warenhuis met potten, pannen, huisraad, drank, kleding en oude pistolen en geweren.

Als we in Uhart-Cize aankomen volgen we de aangegeven route van VrijUit, maar we kunnen het parkje niet vinden. Nadat we een mevrouw op het terras vragen staan we gewoon aan de achterkant van het kleine maar fraaie vakantiepark. De receptie is nog tot 17uur gesloten en we gaan daarom naar het terras in het aanliggende stadje St.Jean de Pied Port. Om 17uur checken we in en krijgen we app. 119 in het middelste gebouw. Alle appartementen hebben uitzicht op het zwembad en de gebouwen zijn 2 etages hoog en mooi ingericht. Na een rustpauze en een douche gaan we om 19uur naar St.Jean. Bloedwarm is het nog en de straatjes vermoeiend steil. In het stadje zijn veel onderkomens voor pelgrims naar Santiago de Compostella en overal is de St.Jacobus schelp te vinden. Er zijn groepsonderkomens met kamers en stapelbedden, hotels en pensions. Bij sommige staat een rugzak als symbool buiten aan de deur. Als we bij de citadel zijn schijnt er geen zon meer en waait het fris. Beneden gaan we eerst buiten zitten om te dineren, maar verplaatsen al snel naar binnen. 

.

.

.

.