|
Ma 11-jul-05
De
grote dag voor mij.
In het hotel blijken 5 fietsers te overnachten en er is zelfs ontbijt.
Om 04:30uur reveille en na het ontbijt per auto op weg naar Mourenx.
Onderweg op de drukke weg veel fietsers zonder licht. Letterlijk
fietsend op het randje. Levensgevaarlijk!
Net voor Mourenx stap ik uit en zwaai ik Truus uit. Ik rijd naar
Mourenx en ben om 06:15 in mijn vertrekvak (sas de depart). Het
rugnummer is bepalend wanneer je mag starten. Om klokslag 7uur worden
de eersten weggeschoten. Ik kan na 25 minuten vertrekken. Onder veel
applaus van het massaal aanwezige publiek rijden we Mourenx uit en
starten met onze l’etape du tour. Onderweg staan veel mensen ons “bon
courage” toe te roepen. Elke zijweg is afgezet door politie, zodat je
de hele weg kunt gebruiken. Na 50km door een licht glooiend terrein
begint de klim naar de col d’Ichere. 6 km
waarvan 3km behoorlijk steil tot 11%. Hier
is het zo druk en de weg zo smal dat als er een motoragent langs komt
en deze moet stoppen het hele peloton af moet stappen en op het
steilste stuk moet klunen.
Na de afdaling is er de 1e ravitaillering. Langs de weg
staan 200m tafels met water, frisdrank, energierepen, stukje
sinaasappel, banaan, zakjes vijgen en abrikozen, pruimen, peperkoek in
onvoorstelbare hoeveelheden. Iedereen graait en smijt de rommel op de
grond. Het is EEN grote vuilnisbelt.
Verder naar de col Marie de Blanque van de 1e categorie. 9
km klimmen met 4 km tussen 11 en 13%. Ook hier is het weer dringen
geblazen op het steilste stuk is weer een motoragent die het hele
peloton laat klunen. Nu moet er 3 km bergop gelopen worden, voordat er
ruimte is om te kunnen fietsen. Heb je ooit met een verhoging onder de
voorvoet bergop gelopen? Ik kan je verzekeren dat het pijnlijk wordt.
Ook op deze col weer veel publiek die opmerkingen maken dat het geen
mars is. "C’est une marche"?
In de afdaling weer ravitaillering en opnieuw puinhoop. Je struikelt
over de flessen en het is modderig net voor de tafels.
Een snelle afdaling naar Bielle aan de D934 en met de wind op rug naar
Laruns. Hier begint de klim naar de Aubisque categorie “hors”. Meer dan
17km klimmen, waarvan de laatste 10 met percentages van boven de 10%.
Het is erg warm en soms vraag ik me af wat me bezield. Maar als ik
rondkijk zie ik mijn motieven om af te zien en toch genieten van het
uitzicht. Bij Gourette zo’n 5 km onder de top, neem ik een cola en vul
ik mijn bidon aan. Hevig zwetend en met de butsmuts op het stuur,
bereik ik de top. Het meeste werk zit erop. Na weer een ravitaillering,
met rotzooi, daal ik 5km naar de Soulor. Hier is weer een klim van 2km naar de top. Op de Soulor heel veel publiek
en met een wijde boog suis ik naar beneden. De laatste 60km. Maar het
venijn zit in de staart, op 20km voor Pau zitten nog 3 venijnige
bultjes, waarvan een de categorie 4 heeft.
Kaputt
wie Hund arriveer ik uiteindelijk in Pau.
De medaille, het zakje met eten, maar vooral Truus + een paar pinten
Amstel geven me weer een menselijk gevoel.
Het is inmiddels rond 16 uur, de winnaar klokte al om 12:22uur. Ik kwam
als 5635e in 8uur en 44min over de finish. De laatste, nr. 7247, kwam
om 17:25uur binnen. 638 coureurs waren helaas te laat of hebben moeten
opgeven.
Volgens mijn tellertje had ik 3250m geklommen en was het parcours 176
km.
Ondanks de autovrije wegen en de waarschuwingsborden onderweg, passeer
ik met name op het laatste vlakkere deel, enkele malen een ambulance
met een gewonde op straat. In Pau staat bij de Info een lijstje met
gewonden, o.a. 3x clavicule (sleutelbeen) en 1x cranien (schedel) zie
ik staan. Gelukkig ben ik heelhuids gefinished.
Moe
maar voldaan …………etc etc.
Truus
was om 06:30uur in Pau op de afgesproken parkeerplaats en heeft zich
tot 10 uur beziggehouden met een boek. Toen is ze naar de stad gelopen
en heeft zich enige uren op een terras vermaakt.
Vanaf 14uur stond ze in de brandende zon bij de finish. Ook zij heeft
af moeten zien en uit moeten kijken naar “haar” mannetje. Een volgende
keer moet het in ieder geval anders.
’s Avonds weer in het hotel gegeten en weer wat op krachten op tijd
naar bed.
NB:
onderweg heb ik geen woord Nederlands gehoord, het was allemaal Frans
en af en toe Engels. Toch deden er 44 nationaliteiten mee, waaronder
enkele Chinezen.
Op dinsdag 19 juli werd dezelfde route gereden door de Grote Jongens.
De winnaar Pereiro Sio deed er 4h38m over.
|
|
