Vakantie Kroatië - Italië      di 15 aug  2006

Rab - kustweg

Di 15 aug 2006

 Vanmorgen krijgen we ons ontbijt in een aanbouw van het huis. De meneer heeft al enkele keren aan Truus gevraagd dat het ontbijt klaar is. Maar ik moet me scheren en douchen etc.  Als we dan naar binnen gaan voor het ontbijt blijkt er een meisje op de canapee te slapen. Ook tijdens het ontbijt blijft ze gewoon een schone slaapster die zich ook nog eens een keer omdraait.
Na het ontbijt gaan we richting zuiden langs de Jadranska Magistrale de mooie kustweg. Eerst nog een bezoek aan het kasteel van Senj.

De kustweg slingert zich langs en boven de zee. Het is er niet echt druk, wat waarschijnlijk door de autoweg komt, maar de uitzichten zijn heel mooi over de witte karst eilanden voor de kust. Bij Jablanac gaan we op de ferry naar Rab. €28  kost de overtocht retour. Een mooie veerboot met plek voor een 35-40 auto’s. Zeker 4 boten varen op en neer.
Rab is hartstikke wit van de veerboot uit, maar over het 1^e bergje komt er al meer begroeiing en ook veel bebouwing. Overal bordjes met Sobe, Apartman en dat in 3 talen. Het is een en al toerisme. De oude stad Rab is mooi met zijn kerken, maar ook de prachtig geplaveide steegjes. Natuurlijk markt zoals overal waar vakantiegangers komen. Ik klim nog boven op de kerktoren en net als het 12 uur is wordt hier zoals bij de katholieken gebruikelijk het Angelus geluid. Het is OORverdovend hard en de grote klok wordt met de hand aangeslingerd. Het ritueel duurt ca 10 min. Beneden wacht Truus bij weer een andere kerk. Prachtig uitzicht over de eilanden. Pijnbomen met kale witte stukken ertussen. Veel jachten en zeilboten op het water.

Na een terras voor de pizza lunch en het schrijven van enkele kaarten naar het thuisfront, krassen we op om naar de uiterste punt van Rab te rijden. Lopar, weer een vakantiedorp waar geen parkeerplaats meer te vinden is.

Ook hier weer een drinkpauze en de weg terug naar het veerpont op de uiterste punt aan de zuidkant. Slechts 20 km en ook nu is er geen wachttijd bij het pont. Dus zijn we snel weer over op de vaste wal. We vervolgen onze weg richting Zadar. Tot Karlobag is de weg goed, dan volgt een zeer slecht stuk, wat nog van voor de oorlog geen beurt heeft gehad. Dichter bij Starigrad is de weg weer opgeknapt en hier passeren we bij de nieuwe autoweg die hier hoog door de bergen gaat. Bij het Novigradsko meer vinden we onderdak in Posedarje in een aardig pension met een oma die ons allerlei weetjes in het Kroatisch verteld. We zullen wel nooit weten wat ze ons heeft willen vertellen, maar ze biedt ons ook een paar heerlijk uitziende tomaten aan, die we resoluut doch vriendelijk afwijzen.

’s Avonds lekker gegeretn bij Atonio in Posedarje. En  de 1^e sliwowits gekregen,

.

.

.

.