Vakantie Kroatië - Italië      wo 23 aug  2006

Prado - passo di Stelvio

.

.

.

.

Vakantie  Kroatië – Italië

 Zo  13 aug 2006

 Om 6 uur vertrek. Rustig fris weer. Bewolkt maar geen regen, zegt teletekst.

Via de Sauerland route rijden we in den Süden.  De 1^e stop na 200 km is bij Siegen. Truus neemt het stuur over en de volgende stop is bij Spessart even na Frankfurt ri. Würzburg en weer wisseling van zitplaats.
Mooi reisweer. Fris, een zonnetje en dan weer wat wolken. Bij Straubing even na Regensburg wordt weer gestopt en een lekkere Goulash Suppe gegeten. Nu neemt Truus weer het stuur over en als ik wakker wordt zitten we in Oostenrijk. Bij Ried gaan we de autoweg af en tuffen we kris-kras door das Innviertel boven Salzburg. Een mooi golvend landschap met sappig groene weiden. Bij Salzburg weer op de autobahn naar de Tauern en Katschberg tunnel. Tussen de 2 moet er Maut ( €9.50) betaald worden. De 1^e plaats van Karinthië is Rennweg, waar we in de buurtschap St. Peter bij Gasthof Alpenglühen onderdak vinden. Het is inmiddels 17:30uur en Frau Wirtin heeft niet gerekend op zondag gasten, zodat we in Rennweg moeten gaan eten. Goede kamer met TV.

In Rennweg bij  restaurant Strafler gegeten. Prima, lekker, veel en nog goedkoop ook. (€30)

Kmstand:  171072 km  = 1082km

 Ma 14-aug-2006

 Vanmorgen regen in Rennweg en na het ontbijt nog steeds regen en verder naar het zuiden nog meer regen.

Via de Würzenpass gaan we Slovenië binnen en verlaten we Europa en de Euros. Nu is het Sloveens geld en Kroatische Kuna’s die de volgende dagen bepalen. Na Kranjska Gora komen we op de autobahn die van de Karawanken tunnel komt. Slovenië is nog lang niet klaar met de autowegen en er zijn slechts enkele autobahn kilometers die echt klaar zijn. Net voor Ljubljana moet er tol betaald worden en met een weidse boog om de stad gaan we richting Zagreb. De regen stort soms neer, dan is het weer droog of miezert het maar de meestal is het nat. Bij Novo Mesto vergeten we richting Karlovac te gaan en moeten we na een 10-tal km weer omkeren om de route weer op te pakken. We besluiten om naar de kust te gaan en later op de terugweg naar Italië de Plitivice meren aan te doen. De weerberichten zijn slecht en pas vanaf woensdag zal het droger worden. We passeren bij Metlikovac de Kroatische grens en de weg is droog. Een eind verder schijnt de zon.
Kroatië heeft flink wegen aangelegd na de oorlog. Een gloednieuwe (tol) weg gaat dwars door het achterland richting kust naar Rijeka en naar het zuiden Split. We buigen af ter hoogte van Senj en in zonovergoten Senj zoeken we een onderkomen voor vannacht. Bij een kamerbureau kunnen we een kamer krijgen voor   € 38 lo. Een meneer brengt ons per auto hoog boven de stad om de kamer te bekijken. Aan het eind van een erg steil weggetje ligt onze kamer met uitzicht over de Kvarner baai.

Als we weer beneden zijn gebracht gaan we met wat boodschappen met de auto omhoog en nestelen ons op het terras. Het weer slaat om en de bewolking neemt toe en Truus huivert. Het is nu 18:25uur.

In Senj is een soort carnaval vandaag en de Yugo-muziek galmt omhoog. We gaan vanavond een kijkje nemen.

Als we naar beneden gaan, komt ons de muziek al tegen. Veel mensen op de been en verklede groepen trekken met harde muziek door de straat. Romeinen, verklede bloemen, Vestaalse maagden, oermensen etc. Een bonte stoet. We proberen in een van de restaurants eten te krijgen maar we worden doorverwezen naar even van de route. Op een leuk terras eten ook nog eens niet verkeerd. Als de optocht voorbij is, wordt het terras erg druk en krijgen we zomaar opeens de rekening. We houden immers een tafel van 4 bezet !!!.

We gaan onze klim omhoog, ca 300 stappen klimmen. Moe als een maai gaan we tebed. Tot laat in de nacht is er harde muziek en om middernacht is er vuurwerk.

Di 15 aug 2006

 Vanmorgen krijgen we ons ontbijt in een aanbouw van het huis. De meneer heeft al enkele keren aan Truus gevraagd dat het ontbijt klaar is. Maar ik moet me scheren en douchen etc.  Als we dan naar binnen gaan voor het ontbijt blijkt er een meisje op de canapee te slapen. Ook tijdens het ontbijt blijft ze gewoon een schone slaapster die zich ook nog eens een keer omdraait.
Na het ontbijt gaan we richting zuiden langs de Jadranska Magistrale de mooie kustweg. Eerst nog een bezoek aan het kasteel van Senj.

De kustweg slingert zich langs en boven de zee. Het is er niet echt druk, wat waarschijnlijk door de autoweg komt, maar de uitzichten zijn heel mooi over de witte karst eilanden voor de kust. Bij Jablanac gaan we op de ferry naar Rab. €28  kost de overtocht retour. Een mooie veerboot met plek voor een 35-40 auto’s. Zeker 4 boten varen op en neer.
Rab is hartstikke wit van de veerboot uit, maar over het 1^e bergje komt er al meer begroeiing en ook veel bebouwing. Overal bordjes met Sobe, Apartman en dat in 3 talen. Het is een en al toerisme. De oude stad Rab is mooi met zijn kerken, maar ook de prachtig geplaveide steegjes. Natuurlijk markt zoals overal waar vakantiegangers komen. Ik klim nog boven op de kerktoren en net als het 12 uur is wordt hier zoals bij de katholieken gebruikelijk het Angelus geluid. Het is OORverdovend hard en de grote klok wordt met de hand aangeslingerd. Het ritueel duurt ca 10 min. Beneden wacht Truus bij weer een andere kerk. Prachtig uitzicht over de eilanden. Pijnbomen met kale witte stukken ertussen. Veel jachten en zeilboten op het water.

Na een terras voor de pizza lunch en het schrijven van enkele kaarten naar het thuisfront, krassen we op om naar de uiterste punt van Rab te rijden. Lopar, weer een vakantiedorp waar geen parkeerplaats meer te vinden is.

Ook hier weer een drinkpauze en de weg terug naar het veerpont op de uiterste punt aan de zuidkant. Slechts 20 km en ook nu is er geen wachttijd bij het pont. Dus zijn we snel weer over op de vaste wal. We vervolgen onze weg richting Zadar. Tot Karlobag is de weg goed, dan volgt een zeer slecht stuk, wat nog van voor de oorlog geen beurt heeft gehad. Dichter bij Starigrad is de weg weer opgeknapt en hier passeren we bij de nieuwe autoweg die hier hoog door de bergen gaat. Bij het Novigradsko meer vinden we onderdak in Posedarje in een aardig pension met een oma die ons allerlei weetjes in het Kroatisch verteld. We zullen wel nooit weten wat ze ons heeft willen vertellen, maar ze biedt ons ook een paar heerlijk uitziende tomaten aan, die we resoluut doch vriendelijk afwijzen.

’s Avonds lekker gegeretn bij Atonio in Posedarje. En  de 1^e sliwowits gekregen,

 Wo 16 aug-06

Vandaag gaan we terug in de tijd. We gaan naar Zadar en  Nin om te kijken wat we ons nog herinneren.

De stad Zadar was toen druk en is het nu nog. We rijden tot aan de veerboot naar Ancona waar we op het trottoir een plekje vinden. Vlakbij is een internet café, maar de connectie is verbroken en men krijgt deze niet meer aan de praat. De ober verwijst ons naar het Arsenal, even om de hoek. Het is een oud gebouw, maar hypermodern ingericht met design meubels etc. En het internet is Free!!!. Snel hebben we de mail opgevraagd van o.a. ons Bauk en weer teruggemaild. Het weer wordt morgen meer bewolkt maar wel 31 oC.

We wandelen door oud Zadar en gaan dezelfde kerken in als in 1988. Ook veel winkels met opruiming. Op een terras wordt koffie gedronken en nog een tijdje mensen gekeken. Dan krassen we op en rijden naar Nin. Net voor Nin ligt Zaton. Het vakantiepark van 1988 met de grote discotheek.

Nin heeft ook een flinke upgrade gemaakt en ziet er nu mooi uit. De oude opgravingen zijn bewaard, maar de straatje zijn mooi opgeknapt met veel terrasjes. Ook het beeld van de heilige Grgurj van Nin staat er nog steeds te staan met zijn koperen grote teen. Ook hier weer een drankje en nog een bezoekje aan de kapel van st.Nicolaas op de terp even buiten Nin, gaan we richting Pag. Over de hoge boogbrug rijden we het maanlandschap in van pag. Hartstikke wit en stenig. En net als beschreven in het ANWB boekje, de eerste geiten. Makende de beroemde Pager kaas. Waar ze van vreten weet ik niet maar het is alles behalve groen, deze witte steenhoop.

30km is het rijden naar de plaats Pag in het midden van het eiland. Verbonden met 2 bruggen ligt Pag hier Pag te wezen. Slapend en wat sober. Zeker in vergelijk met Rab is Pag erg karig. Weinig groen en veel minder toeristische kraam. Wellicht wel origineler. Voor Manja wordt hier een kleurige veerkikker gekocht, om boven het bed of box te hangen. Hier nuttigen we een soepje en nemen nog een ijsje op de hand en rijden weer vasteland waarts. Nog even bij Dolinski een monster kiezelstrandzand en een fotoshoot bij de brug.

Om 17uur z

Km-stand: 172880 = 155km

 Do 17-aug-06

Vanmorgen weer ontbijt op het terras onder de druiven. Vandaag geen vlees noch kaas maar een “lekker’ tomaatje. Ook weer een eitje, vandaag 5 min omdat het gister met 8 min keihard was.

Na de koffie nog even pinnen in Posedarje en start richting Plitvice meren. Vlakbij begint de autobaan en deze nemen we een eind tot ca 50 km voor de meren. Een zeer goed uitgebouwde weg voert naar het noorden.

Onderweg zijn in de vlakte van Gracac erg veel huizen niet bewoond en sommige zonder dak. Volgens mij zijn de huizen van Serviërs, die met de oorlog zijn verjaagd door de Kroaten. Deze huizen zijn of besmet of ze mogen niet worden ingenomen door de Kroaten, omdat de oude eigenaars nog ieder moment het huis kunnen opeisen.

Slechts heel af en toe een huis met echte schietschade. In deze vlakte op de grens met Bosnië is indertijd gevochten tussen de Serviërs en Kroaten.

Bij de meren is het al druk als we om ca 10:30uur arriveren. Toch is er nog een parkeerplaats te vinden onder de bomen. Bij de entree is het erg druk en na enig wachten in de rij kunnen we op weg naar de watervallen. Met een bus worden we naar de hoogste ingang gebracht om de tocht te beginnen. Na even gewandeld te hebben komt de route over de bruggetjes bij de watervallen. De Kodakpauzes zijn eigenlijk elke meter. En het wordt steeds fraaier en grootser. Hoge watervallen steeds meer vissen en gekalkte boomresten in het diepgroene kraakheldere water. Het is druk en het lijkt alsof we met een bus Italianen zijn gestart. Op sommige plekken is het laveren op de ca 1.5 meter brede houten paden. Het water klatert en bruist overal uit de bodem en wand. Heel erg mooi zijn de Plitvice, hoewel Truus dacht dat ze mooier waren, toen zij ze gezien had in 1987. We maken een 80 foto’s.

Om 15uur hebben we weer de uitgang bereikt en rijden we richting kust. Na een korte pauze in een nietige vlek rijden we langs de kustweg richting Rijeka en even voor Novi Vinodolski in Sibinj, vinden we om 17:30uur onderdak bij een sobe aanbieding boven een restaurant. Goede bedden maar wel €50 per nacht, excl. ontbijt.

’s Avonds lekker gegeten en op tijd op de kamer.

Km-stand:  173098 = 218km

 Vr 18-aug-06

 Vanmorgen vertrokken richting Rijeka / Istrië. Truus wil nog wat oude herinneringen ophalen. Bij Rijeka is het kostdruk en als de vermelding Pula ineens niet meer op de borden te zien is, worden we de weg kwijt en komen we te  ver richting Zagreb. Maar niet getreurd, bij een chauffeurs café wordt gekeerd en weer terug gereden naar Rijeka.  De weg door Istrië is lang en wat moeizaam. Als we in Umag arriveren rijden we naar het vakantiedorp Stella Maris. We herkennen de flatjes en de camping, maar er zijn veel huisjes bijgebouwd, veel tennisbanen en een groot tenniscourt. In Umag komen nog sommige dingen bekend voor. Ik vind dat er veel minder kramen zijn dan vroeger, maar deze staan er later ook. Aan de zeezijde genieten / lounchen we op een terras en zien hoe de golven over de eerste tafels spatten. De zee is wat wild.

Hierna proberen we een kamer te vinden, maar of de prijs is te hoog of het gebouw staat ons niet aan. Even buiten Umag kunnen we pas om 19 uur terugkomen, etc. Dus rijden we naar Novigrad en richting Buje. Hier even buiten Novigrad gaan we weer vragen voor een kamer. Een vriendelijke doch vette man met puist laat ons de kamer zien. Het rek met was moet voor de deur weg worden gehaald zodat we de kamer kunnen zien. Met douche en toilet en dat voor €30 zegt hij toe. Zijn vrouw moet dan nog wel even het bed opmaken. We spreken af dat we dan naar Novigrad gaan en daar eten en dan om ca 21uur terugkomen.

Dus wordt Novigrad nog bekeken en een terras gepakt en alles op zijn dooieakkertje gedaan. Na het eten en nog een terras gaan we om 20:30uur richting kamer. Als we daar aankomen (alles is donker) komt er een jongere vrouw naar buiten en meldt ons dat de kamer niet doorgaat. Haar vader had het wel afgesproken maar helaas. Nu komt het helaas niet zo overtuigd over, maar ze verwijst ons naar Novigrad bij een of ander café.

Aldus morrend de verwijzing opgevolgd, maar in Novigrad op de plek welke ze zei, wel een café maar geen kamers. Het is inmiddels 20:45uur en hartstikke donker. We rijden richting Porec en vragen bij verschillende hotels en kamerbemiddeling om een kamer, maar overal zijn ze vol, of ze doen geen moeite meer. Dus besluiten we om terug te gaan richting Novigrad en daar bij een paar vakantiepark hotels te vragen. Maar ook hier niets. Uiteindelijk besluiten we om in de Seat Toledo te overnachten. Eerst staan we een tijd bij een groot winkelcomplex, maar daar is zoveel herrie van de laad&los ploeg, dat we besluiten om een andere plek te zoeken. Bij hotel Maestral op een parkeerplaats, met een casino en veel plek.

Vaak worden we wakker, dan weer van een auto of muggen of een gevoelige rug. Hotel Toledo is niet je dat. Maar alles moet je een keer meemaken, ook een keer als displaced persons.

 Za 19-aug-06

 Om 05:30uur worden we voor de zoveelste keer wakker en omdat het al lichter is besluiten we om op te krassen.

Via Buje komen we op een soort autoweg van Pula naar Umag. Deze loopt tot de grens met Slovenië en gaat dan over op de oude 2-baansweg, slingerend langs Portoroz, Koper en naar Triëst in Italie. Bij de grenzen hebben we enig oponthoud op dit vroege tijdstip. Veel komende en naar huis gaande vakantiegangers. Hoe zal de rij er straks uitzien, als de dag goed op gang komt ?

In Triëst is het rommelig en de weg gaat dan weer over van 4-baans naar 2-baans om na een 20km als echte Autostrada verder te gaan. Ook meteen tolweg !!. Bij een tankstation is een klein cafeetje, waar een lekkere cappuccino met een croissant er wel in gaat. Het is druk met allemaal kwekkende Italianen.

Na Tolmezzo gaan we richting bergen. Soms is er bewolking dan weer stralend weer. Dat laatste maakt de bergen en met name de verder landinwaarts gelegen Dolomieten erg mooi. De steile lichte kalkrotsen torenen hoog op. Enkele passen zoals de Passo Maurio, Tre Crime en de Falzareggo gaan we over om te belanden in Arabba. Het 1^e dorp aan het Sella rondje. Hier krijgen we onderdak in een chique appartementen gebouw met gratis sauna en garage. Eigenlijk ook wel duur voor 4 nachten € 280. Maar ach, afgelopen nacht was ook gratis.

Als ik dit schrijf is het 16uur en het regent al 2 uur af en aan. Gelukkig hebben we TV, verwarming etc.

 Km-stand: 173714  = 333km

Vanmorgen ga ik fietsen. Het Sella rondje of de baby versie van de Dolomieten-marathon. 55km over 4 passen met totaal 1600 hoogtemeters. Om bijna 9 uur vertrek ik richting Corvara. Mooie paswegen en schitterende granieten brokken aan de horizon. Het zijn werkelijk prachtige lichte (met zon erop witte) rotsmassieven. De een is nog stekeliger dan de ander, maar de hoge steile wanden zijn nog het indrukwekkendst.

Er zijn erg veel fietsers op de weg, de meeste kom ik tegen. Ik ga deze richting uit omdat ik in Arabba zit en ik anders de langste helling als eerste krijg. De Marathon gaat met de klok mee, maar doet er nog wat lussen bij. Het Sella rondje is eigenlijk een berg van 1600m hoogteverschil met enkele forse afdalingen erin. De 1^e klim naar de Campolongo is slechts 273m. Dan een afdaling naar Corvara van 307m en de langste en ook de mooiste klim naar de Gardena van 553m. Weer een afdaling van 250m en een klim naar de Sella van 343m. Het 1^e stuk gaat over een smalle weg met bomen, maar de hoge Dolomieten reuzen torenen er hoog bovenuit. Het bovenste deel is weer met een wijds landschap met haarspeldbochten. Het is erg druk op de wegen en de vele lijnbussen die het Sella rondje doen om alle wandelaars weg te brengen en weer op te halen van de liften zorgen vaak voor problemen en oponthoud in de Tornantes. Ook de vele motors maken het geheel niet veiliger. Het is gewoon druk op deze mooie zonnige frisse zondag. Na de Sella weer een afdaling van 399m naar de afslag naar de Pordoi en Arabba. De Pordoi gaat weer 425 omhoog waarna de lange en mooie afdaling naar Arabba van 638m volgt. Het geheel in 3,5 uur gefietst, wat volgens mijn bijbeltje in 3 uur had gemoeten. Ik heb toch echt mijn best gedaan, dus ben toch tevreden. Na een douche en een kop soep met brood gaan we het geheel nog een keer met de auto rijden en even het Grodnerthal in waar volgens het activiteitenprogramma van ons Hotel Evaldo een Fallschirm show en Drachenflieger te zien zijn. Ik heb ze vanaf de Sella gezien, maar de wind is behoorlijk dus zal het wel afgelast zijn. Na een terrasje in Wolkenstein toeren we weer naar ons Sella rondje om thuis in Arabba de sauna van het huis eens te proberen. Ik ben de enige gebruiker vandaag.

’s Avonds als we uit eten gaan, lopen we nog even een internet cafe binnen. We kunnen internetten maar dan moeten we onze passen laten zien en een formulier in 3voud invullen. Wat een Gestapo!!.

Weer lekker gegeten op hetzelfde adres als gisteren.

 Kmstand: 173775 = 61 km

 Ma 21-aug-06

 Vandaag verse broodjes gehaald bij de locale bakker. Ze kosten slechts 15 cent per stuk, wat voor Dolomietaanse begrippen goedkoop is. 6 eieren €3 en een pakje boter ook €3. Trouwens het eten is ook niet duur, we hebben nu 2x gegeten voor €30 en €31 incl. wijn en bier. De centrale kassier rondt zelfs de bedragen naar beneden af en geeft geen muntgeld retour.

Na het ontbijt gaan we wandelen bij de Sella-pas. Hier volgen we een pad de bergen in en verbazen ons aan de klimmers hoog tegen de immense brok graniet. Ze roepen/praten eigenlijk best hard, hierdoor zien we ze ook en tellen 17 klimmers over de wand verdeeld. Ze zijn in groepjes van 2 of 3 en zitten op verschillende hoogten.

Een mooi schouwspel, zeker als je geen hoogtevrees hebt. Als we teruglopen naar de auto wil een camper ons plekje innemen en Truus zwaait me terug, alsof er een flinke deuk in de auto zit, of een ruitje ingetikt.

We rijden naar beneden naar Canazei en eten in een lekker zonnetje een pizza. Na de pizza rijden we via de passo de Fedaia naar Livinolongo en terug naar Arabba. Onderweg hebben we een mooie blik op de immens grote Marmolade gletscher. Het weer is al 3 dagen ’s morgens zonnig en verder op de dag steeds meer wolken en zaterdag en zondag regende het om 16uur.  Vandaag ziet het er ook zo uit, maar het blijft droog. Wel is het fris ( Sella pas 13oC) en er staat een stevige bries.

Als we om 15uur in Arabba zijn, ga ik nog even de passo di Pordoi doen. 640m klimmen en 10km lang. Een mooi lopende pas met een prachtig uitzicht naar beneden over het wegverloop. Wel weer druk vind ik en veel bussen die het rondje rijden. Wel veel minder motors en fietsers vandaag. Na 1uur en 10 min ben ik terug en ga me lekker verpozen in de weer lege sauna beneden in ons appartementen complex. Truus vermaakt zich weer met een heel aantal letters, die op een gebonden aantal bladzijden papier staan gedrukt.

’s Avonds eerst nog even naar huis gemaild bij de vriendelijke mevrouw in de Stube. Voor € 1,40 mag exact 20 min de internet gebruikt worden. Hier in Italie is de @ op een heel andere toets en de z en y zijn gewisseld. Bovendien was op deze zeer stroperige connectie ook nog op een aantal toetsen de letters weggesleten. Heel anders dan in Zadar en Novi Vinodolski waar een zeer snelle verbinding was, het een gratis en het andere voor weinig geld.

Weer goed gegeten in het dorp nu bij La Table.

 Kmstand: 173855 = 80 km

 Di 22-aug-06

 Vanmorgen mag ik deel 2 van de Dolomietenronde gaan rijden. Vanuit Arabba eerst een eind dalen van 1600 naar 1414m en vervolgens de klim naar de Folzarego en Valparola op 2200m. Een mooie weg tussen veel boompartijen, maar met mooie uitzichten. Zeker het bovendeel biedt weer een prachtige blik op zo’n granieten kolos. Van de Falzarego naar de Valpartello is nog een venijnig stukje met 10% klimmen en flinke tegenwind. Dan dalen in Süd-Tirol naar La Villa op 1420m, waar ik een verdiende cappuccino met strudel nuttig en weer verder fiets naar Corvara, zo’n 100m hoger maar wel 5km verder, dus een makkie. Vanuit Corvara nog een pittig stukje klimmen naar de Campalongo op 1875m.

De wegen zijn hier uitstekend, Frankrijk staat bekend om de slechte wegen, maar hier zijn ze prima onderhouden. Enkel bij de afdaling zijn verraderlijke lengtespleten die je moet vermijden.

Bij de auto de fietsketting even gekuist en de fiets in de auto gelegd, klaar voor morgen. Truus heeft niet zoveel in de zon kunnen zitten lezen, de zon draaide al snel om ons onderkomen en de zon was ook geregeld weg.

’s Middags naar Cortina. Onderweg op de passo Falzarego neem ik de gondellift naar de Lagazuoi op ca 2800m.

Een zeer snelle verbinding met boven, waar een schitterend uitzicht op de stenen granietwereld te zien is. Veel mensen en opvallend veel kleine kinderen die mee naar boven worden genomen. De bergwereld is hier mooi te overzien. De prachtige brokken liggen dan weer in de zon dan weer in de schaduw, zodat het uitzicht wisselt. Met veel foto’s ga ik weer per gondel naar beneden.
na een drink gaan we naar Cortina ‘d Ampezzo. De grootste plaast hier in de buurt. We hebben snel een parkeervakje wat afgelegen op een grote parkeerplaats gevonden en gaan te voet omhoog het centrum in. Cortina is een luxe plaats met veel grote hotels, veel luxe winkels (merk winkels en nogal wat bont) en chique geklede mensen. Op de winkelstraat staan wel 10 beelden van mensen die zo op straat zouden kunnen staan of zitten. Een vioolspeler, een fotograaf, een wachtende man zittend op de bank en een krant lezend, enkele bankjes met vrouwen die keuvelen.

Na een cappuccino en aansluitend een gelati gaan we weer naar de auto en zijn om 18:30uur thuis in Arabba.

De laatste keer duik ik nog even de sauna in en om 20uur gaan we weer eten in Albergho Pordoi.

Het eten is er prima en de bediening ook. Eigenlijk gaat het te vlug met serveren.

 Kmstand: 173932 =  77 km

 Wo 23-aug-06

 Vanmorgen verkassen we naar de voet van de Stelvio. De toegangspasjes van het appartement gaan we inleveren bij het hotel aan de andere kant van Arabba. Het was een duur appartement maar prima, met alles erop en eraan op een goede locatie in de Dolomieten.

Via de Campolongo gaan we naar het noorden Bruneck. Een nauw dal met veel bomen, bovendien zijn de bergen niet meer van graniet maar grauw en hoge boomgrens. Bij Bruneck buigen we richting Brixen op een drukke weg naar de Brenner autobaan. Bij Brixen gaan we dan ook hier op verder met tol. Truus rijdt trouwens. Ze heeft sinds Rennweg niet meer achter het stuur gezeten en ze heeft zo de smaak te pakken dat ze bij Stipeno meteen de Jaufenpas erbij pakt. Ze oefent voor de Stelvio. De Jaufenpas (2095m) is een mooie pas en verder naar Merano is het een mooie route. Bij Merano wordt het dal breder en overal zie je fruitbomen, vooral appels. Na Merano is het nog ca 40 km over een drukke weg naar Prad bij de Stelvio. Hier zoeken we onderdak en vinden dit bij Montonihof. Een prima kamer voor 2 met balkon voor € 22 pp/pn.

Na de inkwartiering gaan we up to the top of the Stelvio. Truus wil rijden maar vindt de route niet zo. Het zijn 48 bochten en bij bocht 29 geeft ze op. Het water staat in haar handen. Het zijn ook wel erg korte steile curves. Bij bocht 12 rijden we achter een motor, die doordat er tegenverkeer in de bocht komt over de binnenbocht valt en de vrouw die achterop zit kwakt naar beneden op haar rug en helm. Alle verkeer stopt (alles Italiaans) en biedt hulp. De vrouw gaat op de grond zitten en snakt naar adem, maar het valt ons inziens mee. We rijden door, tenslotte is er hulp zat.  Boven op de top is er veel drukte, veel motors en fietsers en natuurlijk auto’s. We nemen de nodige foto’s en nemen ook weer een cappuccino.

Dalafwaarts worden ook nog enige fotostops genomen omdat Truus morgen niet naar boven gaat. Ik vind het jammer, want ik had graag onderweg standby gehad. Terug in Prad moeten we nog even wat tanken en wat boodschappen doen en gaan naar onze kamer. (18:00uur).

 Kmstand: 174190 =  258 km

 Do 24-aug-06

 Vanmorgen zal dan de Stelvio van de zware kant beklommen worden. Vanuit Prato is het 24 km en 1860m omhoog. Om 8:45uur fiets ik weg en al meteen buiten Prato zijn er meerdere fietsers onderweg naar Europas op een na hoogst geasfalteerde bergpas de Stelvio op 2758m. (nr 1 = de Bonette 2802m)

Het weer was niet zo bijster vanmorgen en de mevrouw van Montonihof weet niet of het droog blijft, maar al bij Gomagoi schijnt de zon en het uitzicht is klaarhelder op de sneeuwtoppen. Ik fiets enkele fietsers voorbij en mij komen er ook enkele voorbij, maar het gaat prima. Het kost veel moeite want er zijn stukjes met meer dan 10% klimwerk. Na Trafoi gaan de tornantis, of haarspelbochten, of serpentinas, of kehren etc. aftellen, het zijn er 48. 

Ik zet geregeld (ca 300m hoogte) de voetjes aan de grond om isostar en water te drinken en om een banaan of mueslireep naar binnen te duwen.  Zo kom ik eigenlijk best goed boven. Moe maar voldaan …….

Boven wordt me gevraagd om een foto te knippen van 2 Zwitserse jongens bij het bord op de pashoogte, dan vraag ik aan de Zwitser of hij een foto van mij wil maken en wil doormailen. Mijn emailadres wordt in zijn telefoon ingegeven. Zij maken een tour door de Alpen en rijden dus verder. Ik keer weer terug.

In bocht 17 kan ik omdat de regiobus de buitenbocht moet nemen, zigzag een paar plaatsen opschuiven, maar het blijft druk en ik moet steeds achter enkele auto’s blijven rijden.

Als ik beneden in Prato kom, het is 12:17uur, is Truus niet thuis en dus ga ik naar het dorp naar het terras, waar Truus heen zou gaan om een koffie te drinken. Maar geen Truus te bekennen, dus weer terug naar Montonihof en vraag aan de mevrouw waar Truus is. Zij zegt dat Truus gevraagd heeft, hoe laat de bus gaat dat ze om 12;30uur boven wilde zijn. Zij heeft de bus van 10:45uur genomen en komt om 12uur op de pas aan. Dus ben ik Truus tegengekomen in bocht 17 blijkt later. Zij heeft mij gezien en moet gewoon door naar boven en moet daar een uur wachten voor de terugreis. Ik douch me en ga naar het terras in het dorp om te wachten tot Truus terugkomt om 14:19uur.  Ze wilde me verassen en heeft een leuk speldje gekocht voor bij de fietstrofeeën.

We gaan nog per auto naar Soldau een zijdal van de Stelvio en belanden op een terras. Maar het weer betrekt en het gaat regenen, niet veel maar toch ..

Op de terugweg maken we nog een fotostop bij een kunstenaar. Deze heeft veel totempalen, dromenvangers en heel veel schedels, kaken en complete geraamtes van dieren buiten bij elkaar hangen. Erg mooi en er worden dan ook veel foto’s gemaakt van deze indiaanse kunst.

’s Avonds weer eten bij Hotel Stern, waar het gisteren ook goed was. Na het eten gaan we naar de muziek voordracht, waarvoor bij de VVV reclame werd gemaakt. We kunnen zelfs zitten op het terras en als de uitvoering begint blijkt dat het allemaal klassiek is. De uitvoerende muziekclub is wel uitgedost in Tiroler dracht en we hadden vrolijke muziek verwacht. Als het wat vervaarlijk hard gaat waaien lopen we naar ons onderkomen zo’n km buiten het dorp. NB: het regent niet.

 Kmstand: 174248 =  58 km

 Vr  25-aug-06

 Vanmorgen afscheid van Italie en op naar die Heimat. Via de Reschenpass rijden we Oostenrijk in en passeren Nauders. Door een nauw dal komen we in het Inntal. Via veel tunnels en bij Landeck een van 6km, komen we op de Arlberg autobaan. Opnieuw veel tunnels en net voordat we tol moeten betalen slaan we gauw af naar Lech.

In Lech zouden we koffie drinken maar het parkeren is een probleem. Hoe doet Beatrix dat ??

Daarom rijden we gewoon door naar Warth om op een terras Kaffee mit Kuchen zu geniessen. Dan volgt een erg mooi stukje Vorarlberg met heel hoge en steile maar groene bergen. Via Schröcken en Schoppenau rijden we over zeer smalle wegen naar Bregenz. Hier nemen we een stukje autobahn, we hebben tenslotte een sticker. NB: aan de grens met Duitsland wordt elke auto door de Mautdienst over het grensterrein geleid en gecontroleerd.

Via de boorden van de Bodensee rijden we westelijk en bij Stockach wordt er weer gepauzeerd om wat te eten.

Een stukje autobaan naar het noorden tot Villingen-Eschingen en dan gaan we dwars door het Schwarzwald. Dat wil dus ook zeggen dwars, want we nemen echt de stille weggetjes tot vervelends toe. Wel aardige natuur en aardige bouwstijl. Morgen willen we naar Riquewihr in Frankrijk en daarom rijden we vandaag tot dicht aan de Franse grens. We zoeken Sasbach uit en als we gasthof Löwe zien, besluiten we daar gewoon te gaan overnachten. We krijgen een prima kamer in een dependance naast de oude gasthof. Vriendelijke mensen, ze vragen of we getipt zijn en waar we vandaan komen en heen gaan.

 Kmstand: 174699 =  451 km

 Za 26-aug-06 

Prima ontbijt en veel gasten. Meer als ik had verwacht.

We rijden naar de Elzas in Frankrijk, ca 20 km verderop, naar Riquewihr. Een toeristisch dorp met prachtige straatjes en huizen. Ik wil er vroeg zijn want anders moet je ver buiten het dorp parkeren en is het veel te druk. Nu kunnen we tegen de stadsmuur parkeren en kunnen we genieten van de prachtige doorkijkjes. De zon doet ook nog haar uiterste best om het geheel mooi te doen uitkomen en de straatjes zijn vrijwel leeg. Maar de winkeltjes zijn ook nog dicht. Als we 1 uur hebben rondgekeken en geKodakt dan zijn er ook wat winkeltjes open, (belangrijk voor Truus) en kan er ook een kop koffie worden gedronken.

Na deze bezichtiging rijden we naar Nederland, via Saarbrucken, Bitburg en Verv iers. De reis gaat prima met goed weercondities. Droog met wolkenvelden. Als we bij Eijsden komen valt er een spat regen en als we de kinderen op een parkeerplaats bij Born bellen dat we in aantocht zijn, staan er grote plassen water. Dreigende wolken met veel regen hangen boven Venlo, maar bij Baukje is het droog gebleven.

Om 16uur zijn we in Lottum en kunnen we Manja weer even in de armen sluiten.

 Kmstand: 175325  = 626km

 Totaal gereden: 4335 km.